Burenleed: ‘Mijn goed bevriende buurvrouw vond me blijkbaar maar een sneu geval’

Ellis (42) is getrouwd en moeder van Dana (9) en Siem (5):

“Het leuke van een nieuwbouwwijk is dat je er allemaal op hetzelfde moment komt wonen. Na twee dagen was de eerste buurtbarbecue al een feit en in de zomer die volgde vlogen de borrels, barbecues, waterfestijnen en cocktailavonden me om de oren.

Daarnaast was er veel saamhorigheid. Iedereen was aan het klussen en binnen een paar dagen was het al normaal om bij elkaar binnen te lopen, gereedschap te lenen of op elkaars kinderen te letten. Heerlijk vond ik het. In een mum van tijd raakten wij goed bevriend met drie andere gezinnen.

Ik verloor mezelf vooral in de vriendschap met mijn buurvrouw Loes. Als ik thuis was, was ik van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat met haar. Ik ben nogal onzeker van aard en dankzij Loes voelde ik me sterker, zelfverzekerder en heel erg de moeite waard. Zij hielp me graag en ergens leek ze het ook wel leuk te vinden, zo’n project.

Een project

Want dat was ik, weet ik nu. Onder invloed van Loes veranderde ik mijn kledingstijl, mijn kapsel, zelfs de manier waarop ik praatte. Toen er een baan voorbijkwam die ik leuk vond, zei ze dat dat niets voor mij was. Ik moest hogerop, vond zij, terwijl ik die ambitie helemaal niet had. Loes vond ook dat de vriendinnen die ik al had niet meer bij mij pasten. Die waren ‘oude Ellis’ zei ze.

“Zeggen dat ik niet thuis was is bij je buren niet echt de beste smoes”

Er waren momenten dat het me wel benauwde, al die bemoeienis, maar ja, wat kon ik doen? Zeggen dat ik niet thuis was om haar te ontlopen is bij je buren niet echt de beste smoes. Ronduit zeggen dat ik ook tijd voor mezelf nodig had durfde ik niet, laat staan uitspreken dat ik meer en meer het gevoel had dat ze zo’n beetje alles aan mij wilde veranderen.

Een bang vogeltje

Ongeveer een jaar lang ging ik intensief met Loes om. Ik leek wel verblind. Ik miste letterlijk de afstand om naar onze vriendschap te kijken en te bedenken dat het wel een tandje minder kon, want dan stond ze alweer op de achterdeur te kloppen. Of ik bij haar, want ik zocht haar net zo goed altijd op.

Het was ook op een van die momenten dat ik erachter kwam hoe ze echt over me dacht. Ik liep naar binnen via de bijkeuken en net toen ik door wilde lopen hoorde ik mijn naam vallen. Loes had gezelschap van twee andere buurvrouwen en het ging over mij. Waar het op neerkwam was dat de twee anderen vonden dat wij wel erg veel met elkaar omgingen.

“Ik was maar een bang vogeltje en Loes had medelijden met me”

Loes beaamde dat, maar, zo zei ze, ik had haar gewoon keihard nodig. Ik was maar een bang vogeltje en Loes had medelijden met me. Met de ‘zielige spijkerbroekjes’ die ik droeg voor zij me mee uit shoppen nam, met mijn ‘muizige kapsel’ en mijn talent om net díe kledingcombi’s te maken die voor geen meter bij elkaar pasten. En zo ging het nog even door.

Uit alles bleek dat Loes me maar een sneu geval vond en dat ze het hoognodig vond dat zij mij transformeerde in iets wat er in haar ogen wel mee door kon. En dat ik haar nog dankbaar moest zijn ook.

Woedend

Witheet stampte ik de kamer binnen. Loes schrok zich kapot. Buiten mezelf van woede riep ik van alles, ik weet niet eens meer precies wat. Daarna ben ik naar mijn eigen huis gestormd, heb alle deuren op slot gedaan, de bel eraf gehaald en mijn telefoon uitgezet. Zowel Loes als de twee anderen hebben wel een uur lang op mijn raam geklopt.

Lees ook: ‘Die vakantie zette ik ter plekke een punt achter onze vriendschap’ >

Duidelijk

Het is nu vijf maanden geleden en we hebben het nooit uitgepraat. Loes heeft gezegd dat ze het wil uitleggen, maar ik hoef het niet te horen. Haar woorden waren heel duidelijk. Ik zie haar bijna elke dag en dan knik ik haar gedag, meer niet. Mijn man squashte wekelijks met de hare en ik heb tegen hem gezegd dat hij daar mee door kan gaan, maar na een paar keer is hij gestopt.

De vriendschappen tussen de kinderen zijn wel gewoon doorgegaan; zij hebben er niets mee te maken. Maar ik ben wel heel alert. Als Loes’ dochter ook maar íets zegt tegen Dana, bijvoorbeeld over haar kleding, sta ik er meteen naast. Je weet het nooit, straks lijkt ze nog op haar moeder.”

Dit artikel staat in Kek Mama 05-2022.

Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.