Beeld: iStock
Linda, moeder van een tweeling (1,5), cijferde zichzelf weg voor haar vriendin Adinda, die psychische problemen had.
“Adinda en ik leerden elkaar online kennen bij een spelletje dat we vaak speelden. Na twee jaar luchtig privécontact ontstond een hechte vriendschap. Dat Adinda niet lekker in haar vel zat, merkte ik wel. Maar toen ze vertelde dat ze zo depressief was dat ze zelfmoord wilde plegen, schrok ik. Ze bleek al eerder pogingen te hebben gedaan. Soms sneed ze zichzelf dusdanig diep dat ik haar naar het ziekenhuis moest sturen. We woonden ver bij elkaar vandaan en ik had geen rijbewijs, dus stond ik haar 24/7 telefonisch of via Whatsapp bij. Ik was constant met haar bezig en was eindeloos bezorgd. Steeds maar checken of ze oké was, urenlange peptalks geven – ik durfde mijn telefoon geen seconde uit het oog te verliezen.
Meer verhalen van moeders over alles dat met mombracing te maken heeft lees je hier.
Op de verjaardag van mijn broer stuurde ze me een appje: ze was onderweg naar een viaduct om eraf te springen. Haar telefoon stond daarna uit of viel uit, ik kon haar in ieder geval niet meer bereiken. De hele avond heb ik dwangmatig internetsites gecheckt om te zien of er een 112-melding bij een snelwegviaduct was gedaan. Achteraf bleek dat ze niet was gesprongen. Mijn eigen mentale welzijn leed steeds meer onder onze vriendschap. Ik stond altijd aan en was hyperalert voor Adinda. Maar het was ook echt een schat, en een goede vriendin. Die laat je niet stikken.
Lees ook: Esther werd na haar bevalling opgenomen op een psychiatrische afdeling>
Nadat Adinda een paar dagen bij me had gelogeerd, voelde ik dat ik meer afstand van haar moest nemen. Voor mezelf. In die paar dagen was alle energie uit me gezogen, hoe onaardig dat ook klinkt. Ik vond het verdrietig voor haar dat ze zich zo voelde, maar ondertussen ging ik stuk aan de eenzijdigheid van onze relatie. Ik gaf alles, stond er altijd, maar kreeg voor mijn gevoel niets terug. Haar problemen stonden altijd voorop. Dat was zo gegroeid en ik wilde haar ook serieus nemen en helpen. Ze had haar ouders buitengesloten en ik was blij dat ze mij nog had.
“In ons contact stonden haar problemen altijd voorop”
Rond diezelfde periode vertelde Adinda dat ze een nieuwe poging ging wagen zodra ze haar pasgeboren nichtje had ontmoet. Ze had via internet het zogenaamde zelfmoordpoeder besteld. Ik wist niet wat ik moest denken. Het is vreselijk om toe te geven, maar ik had dit al zo vaak met haar meegemaakt, de dreiging was er steeds. Ze had therapie en begeleiding, ik wist het niet meer. Ik stuurde iedere dag lieve appjes, maar merkte na een paar dagen dat die ongelezen bleven. Ook kwam ze niet meer online in ons spel. Dat was niks voor haar. Toen haar vader me belde, wist ik het al.
Het is nu drie jaar geleden dat Adinda zelfmoord pleegde en ik heb het een beetje kunnen verwerken, maar het blijft afschuwelijk. Zelf heb ik wel geleerd van onze vriendschap. Ik deed alles om haar te steunen en ging er bijna zelf aan onderdoor. Ik ben graag een betrokken vriendin, maar eenzijdige vriendschappen ga ik niet meer aan. Ik kijk beter naar wat ik zelf nodig heb. Als ik mentaal niet aanwezig kan zijn bij mijn kinderen omdat ik met een hoofd vol zorgen zit over iemand anders, dan houdt een vriendschap of relatie voortaan gewoon op. Hoe moeilijk dat misschien ook is.”
Denk je aan zelfmoord? Praat erover. Bel 0800-0113 of chat via 113.nl.
Dit artikel staat in de Kek Mama Mombracing Special 2022.
77% van de moeders in Nederland heeft te maken met momshaming, blijkt uit onderzoek van Kek Mama. Dat vond de redactie zó schokkend, dat ze een campagne is gestart: Kek Mama lanceert mombracing, de tegenhanger van momshaming, en roept alle moeders op om elkaar voortaan te steunen in plaats van te bekritiseren.
Soms gebeuren er dingen die je nooit verwacht… zoals bevallen tussen de frietjes en milkshakes. Voor Alyce Rotunda uit Michigan werd dit werkelijkheid toen haar vierde kindje besloot niet te wachten tot het ziekenhuis. Haar dochtertje Matilda (inmiddels liefkozend McTilly genoemd) maakte haar entree op een parkeerplaats van McDonald’s, vertelt ze aan TODAY.
Geheimen fluisteren, eindeloos knuffelen, hun mening geven (soms nogal luid): een kind laat met verrassende signalen zien dat het zich veilig voelt bij je. Wij delen er een paar.
Elsemieke (31) is samen met T (33), moeder van twee zoontjes (4 en 2) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Soms voelt het moederschap een beetje alsof je een volle inbox probeert leeg te werken terwijl er continu nieuwe mails binnenploppen. Werk, partner, boodschappen, administratie, vriendinnen die je alweer veel te lang niet hebt gezien… en oh ja, die kinderen die ook nog aandacht, hulp met huiswerk en een fatsoenlijke maaltijd willen. Geen wonder dat […]
Hoe vaak zeg jij ‘ja’ tegen je kind terwijl je eigenlijk ‘nee’ bedoelt? Dat moment herkennen bijna alle ouders weleens. Soms zeg je ‘ja’ omdat het makkelijk is, omdat je hoofd vol zit of omdat je even geen zin in hebt in strijd.
De ene dag is je zesjarige een knuffelkont die geen moment van je zijde wijkt, de andere dag smijt ze boos de deur dicht omdat jij haar verkeerd hebt aangekeken. Herkenbaar?
