Beeld: Canva
Er zijn van die buren waar je koffie mee drinkt, elkaars planten water geeft en samen de straat BBQ organiseert. En dan zijn er de andere buren. Die klagen over blaadjes in hun tuin. Of voorbijlopende mensen. Of, zoals in Emma’s geval, over kinderen die bellen blazen.
Emma: “Ik dacht dat ik het ergste wel had gehad met onze buren toen ze klaagden over het tikken van onze regenpijp tijdens een storm. Toen ze vroegen of onze kat niet meer door hun tuin wilde lopen. En toen ze mijn man vroegen de auto voortaan andersom in te parkeren omdat zijn koplampen te fel weerkaatsten in hun raam. Maar dat bleek pas het voorgerecht.
Afgelopen zondag zaten mijn kinderen – 4 en 6 jaar – heerlijk op het stoepje voor ons huis bellen te blazen. Zonnetje, gelach, blije kinderkoppies, wat wil je nog meer? Het soort moment dat je als ouder even in je geheugen op wil slaan. Tot de schuifpui van de buren openging en de buurvrouw haar hoofd naar buiten stak alsof er een gaslek was.
‘Zou dat wat minder kunnen?’ riep ze. Ik dacht eerst dat ze een grapje maakte, dus ik lachte. ‘Nee echt’, vervolgde ze. ‘Die bellen komen op onze ramen en maken vlekken. En onze hond raakt er gestrest van.’
Ik stond met mijn mond vol tanden. Stressvolle zeepbellen? ‘Ze zijn gewoon aan het spelen’, zei ik nog voorzichtig. ‘Ja, maar dan aan de rechterkant van jullie tuin graag. Of beter nog: binnen.’
De dag erna kwam de buurman er nog even op terug. Hij hield een soort mini preek op de stoep tegen mijn kinderen, toen ik binnen was. Ik hoorde hem door het keukenraam. ‘Jullie mogen hier in de straat niet meer met bellenblaas spelen. Dat is voortaan verboden.’
De verzoeken blijven komen. Of we de trampoline stil willen houden na 3 uur in de middag. Of we niet willen krijten op de stoep, want dat zou ‘de uitstraling van de straat aantasten’. Of we niet met stepjes door de straat willen rijden, want door die harde wieltjes trilt hun huis. Laatst klopte de buurman zelfs aan om te vragen of onze windmolentjes in de tuin weg mochten, want ‘ze maken zo’n fluitend geluid in de wind’.
Wij zijn niet de enige buren die eraan moeten geloven. Ze spreken iedereen in de straat met kinderen regelmatig aan. En we wonen in een nogal kinderrijke wijk, dus ze hebben er een dagtaak aan. Ze beweren ook regelmatig dat er buurtregels zijn en komen dan met een Word-document dat ze zelf hebben opgesteld. Tja.
Ik wil aardig blijven, echt. We zijn toch buren en daar wil je geen ruzie mee. Maar ik begin me steeds vaker af te vragen: wonen wij in een woonwijk, of ben ik in een social experiment belandt?”
Anouk had het andere uiterste. Toen ze beneden kwam stond tot haar verbijstering de kamer vol met buren. Je leest het hier.
Elise (36) is moeder van twee zoontjes (6 en 4) en schrijft met veel liefde korte verhalen over het moederschap en alles wat daar onverwacht bij komt kijken. Haar verhalen zijn fictief, maar vaak geïnspireerd op de wereld van ouderschap met een flinke scheut herkenning, humor en een tikkeltje overdrijving. Tegelijkertijd werkt ze aan haar […]
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Annie (54) geeft les aan groep 1/2 en zat klaar voor het kennismakingsgesprek met een nieuwe leerling en zijn ouders.
In de documentaire K3 Originals: Het verhaal van Karen, Kristel en Kathleen blikt Kristel Verbeke terug op een bijzondere periode uit haar K3-tijd. Ze vertelt over de opnames van de film Het Magische Medaillon uit 2004. Een avontuur dat ze niet snel zal vergeten, omdat ze nog maar een paar weken zwanger was.
Overal waar je kijkt liggen kruidnoten, marsepein en chocoladeletters te lonken. Maar hoeveel suiker zit er nou écht in al dat lekkers?
Kirsten Schilder is getrouwd met zanger Nick Schilder en moeder van Nikki, Julian en Jackie. Daarnaast is ze oprichter van Making Memories.
Supermarktketen Jumbo roept de Jumbo Snoeprozijntjes terug. Op de rozijnen zit mogelijk te veel van het bestrijdingsmiddel acetamiprid en dat kan schadelijk zijn voor de gezondheid. Jumbo zegt dan ook duidelijk: “Eet dit product niet.”
