Buitenbaarmoederlijke zwangerschap: dit moet je weten

Hoe ontstaat het?

Bij de eisprong komt uit de eierstok een eicel vrij, die wordt opgevangen door het uiteinde van de eileider. Als de eicel bevrucht wordt door een zaadcel, ben je zwanger.

Bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap blijft het zwangerschapsweefsel in de eileider zitten en groeit het daar verder – de bevruchte eicel komt dan dus niet in je baarmoeder terecht, maar ergens anders. In de meeste gevallen gebeurt dat in één van de eileiders, soms in een eierstok en zelden ergens in de buik.

Een zwangerschap buiten de baarmoeder kan nooit doorgroeien tot een baby. Het is ook niet mogelijk om de bevruchte eicel te verplaatsen naar de baarmoeder.
 

Hoe vaak komt het voor?

Gelukkig niet vaak: bij minder dan één op de honderd zwangerschappen. Iedere vrouw kan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap krijgen, maar in een aantal situaties heb je er meer kans op:

• Als je beschadigde eileiders hebt
• Als je rookt
• Als je ouder bent dan 40 jaar
• Als je een spiraaltje hebt
• Als je eerder een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebt gehad

Lees ook:
Marieke had een buitenbaarmoederlijke zwangerschap >

Wat zijn de klachten?

Als je een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebt, kun je last hebben van de volgende klachten:

• Buikpijn op de plaats waar de eicel is blijven ‘hangen’ (vaak links of rechts onderin de buik)
• Bloedverlies

Als een eileider scheurt, komt er veel bloed in je buik terecht. Er ontstaan dan hevige klachten zoals enorme buikpijn (en soms schouderpijn), het gevoel dat je moet poepen, duizeligheid, zweten, hartkloppingen en het gevoel dat je flauw gaat vallen. Ga in dat geval zo snel mogelijk naar een arts of bel 112.
 

Welke behandelingen zijn er?

Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap wordt vastgesteld met een echo. Vanaf ongeveer vijf weken is te zien of de bevruchte eicel ergens anders dan in je baarmoeder groeit.

Als je een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebt, dan bespreekt de gynaecoloog met jou welke opties er zijn. Er bestaan drie behandelingen:

• Je kunt afwachten tot het lichaam het zwangerschapsweefsel zelf opruimt. Dit wordt gecontroleerd met een wekelijks bloedonderzoek.

• Je kunt een injectie krijgen met een medicijn, die de groei van de zwangerschap stopt. Daarna ruimt je lichaam het zwangerschapsweefsel vanzelf op.
   
•  Je kunt geopereerd worden, waarbij de bevruchte eicel of de eileider wordt weggehaald.

Welke behandeling het beste is, verschilt per persoon en de situatie. De gynaecoloog bespreekt met je wat voor jou de beste behandeling is.

Bron: Thuisarts.nl