Fotografie: Judith Anna Pronk
Als een moeder een kind krijgt met haar zaadcellen, kijkt de wereld weleens verbaasd op. Transgender ouders lopen nog altijd tegen verouderde wetgeving en stigma’s aan.
Sophie (41) is getrouwd met Tamar (37) en moeder van een kind van 2.
“Mijn vrouw was zwanger van ons kind, maar ook ik ben de biologische ouder. Om dat als zodanig geregistreerd te krijgen was nogal een klus. Een getrouwde cis man wordt automatisch geregistreerd als vader, ik moest ons kind als getrouwde vrouw erkennen – ook al had ik het zelf verwekt. De wetgeving is hopeloos gedateerd, maar ik sta nu wel geregistreerd als moeder.
Voor de buitenwacht zijn wij gewoon twee vrouwen met een kind. Gek genoeg krijgen we nooit vragen. Wie de vader is, bijvoorbeeld. Dat was aan het begin van onze relatie, dertien jaar geleden, wel anders. Dan vroegen mensen Tamar of ik al was ‘omgebouwd’, of hoe we seks hadden.
Vóór de start van mijn medische transitie heb ik zaadcellen in laten vriezen. Tot de Transgenderwet in 2014 mocht dat eigenlijk niet wanneer je je geslachtsvermelding wilde laten wijzigen. Twaalf jaar later kregen we ons kind door middel van icsi.
In het ziekenhuis wilden ze dat we eerst een gesprek voerden met een maatschappelijk werker, omdat ik als transgender vrouw weleens psychische problemen kon hebben. Terwijl onze icsi-behandeling precies dezelfde was als bij elk cisgender heterostel.
Als beleidsadviseur van Transgender Netwerk kom ik op voor de rechten van transgender personen. We hebben een klacht ingediend bij het College van de Rechten van de Mens. Uiteindelijk zijn we bij een kliniek in Gent beland.
Lees ook – Brenda runt een camping voor LHBTIQA+-jongeren: ‘Deze kinderen hebben elkaar hard nodig’ >
Ons kind weet dat toen mama geboren werd, mensen dachten dat ze een jongen was. We voeden ons kind genderautonoom – voor ons een logischere term dan genderneutraal – op; Tamar en ik vinden het belangrijk dat hen zelf besef krijgt van wat gender is, wat geslacht en sekse zijn, hoe hun lichaam werkt en hoe door de buitenwereld doorgaans tegen dat lichaam wordt aangekeken. Dat passen we natuurlijk aan op de leeftijd, het belangrijkste is dat ons kind weet dat het zich nooit hoeft te schamen voor hoe hen zich voelt en zich vrij voelt daar met ons over te spreken.
“Ik ben gegenderd – dus naar mijn geboortegeslacht – opgevoed en voor mij was dát juist ingewikkeld”
Nee, dat is niet verwarrend voor een kind. Ik ben gegenderd – dus naar mijn geboortegeslacht – opgevoed en voor mij was dát juist ingewikkeld. We gaan om met andere trans ouders, ons kind weet dat wij niet de enigen zijn. Op de opvang zitten kinderen die vooral naar hun geboortegeslacht worden opgevoed, dat ons kind dat ziet vinden we ook belangrijk. De wetenschap dat mensen allemaal anders zijn, dat je altijd een community kunt vinden en mag protesteren als dingen oneerlijk zijn, is een belangrijke levensvaardigheid.”
Meer weten? Sophie en Tamar maken een podcast: Mensje in de maak.
Toen de dochter van Leah vijf werd, wist ze precies wat ze wilde: haar kinderfeestje vieren in een ballenbak. En dat werd een onvergetelijke verjaardag.
Laten we eerlijk zijn: niet iedereen loopt warm voor kerst. Waar de ene groep helemaal losgaat met kerstbomen, kerstmuziek en uitgebreide diners, zijn er ook sterrenbeelden die Kerstmis het liefst overslaan.
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.
Elke woensdag vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Mirella (27) geeft les aan groep 4.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Als ouder probeer je alles zo goed mogelijk te doen voor je kind. Maar wat als je goede intenties onverwacht botsten met de – soms bijzondere – schoolregels? Isa ontdekte dit op de harde manier toen een onschuldige waterfles voor drama zorgde.
