Bron: Getty
Voor veel mensen is de twintigwekenecho een mijlpaal. Iets om naar uit te kijken. Maar in 5% van de gevallen is dat wordt er iets afwijkends gezien. Over die impact schrijft journalist en ervaringsdeskundige Linda Akkerman in het AD.
Linda is bijna 21 weken zwanger als de echoscopist haar vertelt dat het niet goed is. Een zin die enorme impact heeft. Ze schrijft daarover: “Zes woorden die een einde maakten aan de hoop dat die druktemaker in mijn baarmoeder gewoon een kerngezond kereltje was.”
De baby heeft veel te grote niertjes, zo blijkt later. “Het zou kunnen dat het uiteindelijk allemaal wel mee zou vallen, maar het zou óók kunnen dat ons kind meteen al na de geboorte aan de dialyse zou moeten. Dat het moeite zou hebben met groeien. Met leven.” ‘De vraag is of je dat als ouders moet willen’, wordt er door de gynaecoloog gezegd.
Weken van onderzoeken en onzekerheid volgen. Het komt goed. Linda: “Er loopt hier thuis een heerlijk jochie van inmiddels 7 jaar rond. Een ventje met weliswaar een hele medische geschiedenis, want zijn nieren doen het inderdaad niet zo goed. Maar onze Guus lééft. En hoe! Als ik hem aankijk kan ik niet voorstellen dat wij serieus gesprekken hebben gevoerd met de optie om de zwangerschap af te breken na die echo.”
De journalist vraagt echoscopist Karin van Nassau van het Jeroen Bosch Ziekenhuis naar de twintigwekenecho. Volgens haar zien veel vrouwen het als ‘leuk’ en ‘even naar het kindje kijken’. Veel vrouwen zijn onvoorbereid op de echo, maar lichtvoetig gaan ze er niet mee om. Van Nassau: Geen vrouw die denkt: gehandicapt? O, haal dan maar weg. Het is altijd emotioneel, het doet altijd zeer.”
“Geen vrouw die denkt: gehandicapt? O, haal dan maar weg”
Sinds de twintigwekenecho is het aantal afgebroken zwangerschappen verdubbeld, maar het aantal kindjes dat na de geboorte niet levensvatbaar waren, is óók afgenomen. De echo brengt zekerheid én onzekerheid. Soms is het een momentopname. Van Nassau: “Dan zie je korte beentjes en een klein buikje, maar trekt dat later weer bij. Of je ziet een niertje met te veel vocht, maar is dat vocht een week later weg.” Dat geeft aanstaande ouders veel stress, soms onnodig.
De echo heeft veel impact gehad op Linda. Positief: Guus kreeg direct de juiste zorg in het ziekenhuis. En negatief: de angst dat het mis zou zijn, voelde ze tijdens de volgende zwangerschap heel sterk.
Werd er bij jou tijdens de twintig weken-echo iets afwijkends gezien en wil je daarover vertellen? Mail je verhaal dan naar kimberley@familyblend.nl
Bron: AD.nl
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
Leerkrachten weten: de start van het schooljaar is het moment om goede gewoontes aan te leren die kinderen later in de klas flink vooruit helpen.
Weet je nog hoe jij de slappe opvoedpogingen om je heen bekeek en zwoer dat jij het anders zou doen? Niet volledig gelukt zeker? Tja, goed communiceren is nu eenmaal reuze moeilijk. Maar voor je het welzijn van je kind ook reuze belangrijk.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
