Toen Michaela Massoletti een blokje ging lopen met haar driejarige dochter, leerde die haar onverwacht een wijze les.
Michaela heeft soms het gevoel dat ze in een achtbaan is beland, door de onzekere tijden die het coronavirus met zich meebrengt. ‘De dagen kennen veel ups en downs en niemand weet hoe dit eindigt’, schrijft ze op haar blog.
Ter ontspanning gaat ze iedere dag wandelen met haar dochter. ‘Laatst vroeg ik haar waar we over moesten praten’, zegt Michaela. ‘Ze keek me toen aan en zei overtuigend: ‘Weet je mama, soms moeten we huilen. Het verdriet zit in ons lichaam en dat moet er gewoon uit.’’
Automatische piloot
Dat haar dochter dit juist nu zei, in deze onzekere tijd, vond Michaela bijzonder. Maar pas later die dag realiseerde ze zich dat ze nog iets van haar dochter kan leren.
Lees ook:
Moeders huilen niet: 'Ik vind het moeilijk om mijn kinderen mijn tranen te laten zien' >
'Vlak na die wandeling ging ik weer verder op de automatische piloot en raakte ik geïrriteerd – door wat mijn man zei of deed en door mijn dochters die niet luisterden. ’s Avonds in bed voelde ik me verdrietig en bedacht ik allerlei dingen om me beter te voelen. Misschien moest ik wel gaan afvallen of trainen voor een marathon, puur om een doel te hebben in deze onzekere tijden. Maar toen dacht ik aan de woorden van mijn dochter en dacht ik: misschien moet ik gewoon even huilen.’
Zonder reden
Michaela liet haar tranen de vrije loop en dat luchtte op. ‘Soms moet je we huilen omdat het leven oneerlijk of moeilijk is. Of zodat we je weer vooruit kunt en niet langer vast blijft zitten. Er zijn tientallen redenen te bedenken, maar ‘gewoon’ even huilen is ook oké. Zeker nu.’
Nog meer Kek Mama?
Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief >
