Beeld: Canva
Voor veel kinderen is Sinterklaas hét hoogtepunt van december. Als ouder kun je je soms schuldig voelen omdat je jarenlang hebt meegespeeld in het grote Sinterklaasverhaal. Maar hoe schadelijk is dit eigenlijk?
Goed nieuws: uit onderzoek blijkt dat de meeste kinderen het goed kunnen verwerken wanneer ze ontdekken dat Sinterklaas niet bestaat. Ongeveer een derde tot de helft is even verdrietig of boos op het moment van de onthulling, maar dat gaat snel voorbij. “Deze gevoelens duren over het algemeen kort en slechts een klein deel geeft aan dat het invloed heeft op het vertrouwen in volwassenen”, legt Lisanne Schröer, onderzoeker aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, uit in een interview met Quest.
Wel zijn er factoren die kunnen bepalen hoe heftig een kind reageert. Zo hebben kinderen meer last van de ontdekking als ze relatief oud zijn wanneer ze erachter komen, als de waarheid heel plotseling opduikt of wanneer ouders het verhaal heel actief in stand hielden.
Is je kind toch verdrietig of boos? Volgens Schröer is het niet gek dat kinderen zich even bedrogen voelen. Begrip tonen is daarom het allerbelangrijkste. Leg uit waarom je hebt meegedaan aan het verhaal: omdat het traditie is, omdat je wilde dat ze de magie konden ervaren of omdat je zelf mooie herinneringen had die je wilde doorgeven. Dat helpt je kind de situatie beter te begrijpen.
Twijfel je als ouder wanneer je je kind de waarheid moet vertellen? Volgens Schöer hoeft dat niet op jonge leeftijd al. “Kinderen ontdekken het meestal vanzelf, rond hun zevende of achtste. Ouders hoeven het niet actief te ontkennen, maar ook niet alles uit de kast te halen om het geloof te rekken. Het natuurlijke proces van twijfelen, vragen stellen en bewijs verzamelen is waardevol.”
Wel raadt ze het af om leugentjes te verzinnen: “Dat past niet bij het proces dat kinderen doormaken.” Wat dan wél werkt? Wedervragen stellen zoals: wat denk je zelf? Daarmee geef je kinderen de ruimte om hun eigen conclusies te trekken.
Wist je dat veel ouders liegen tegen hun kinderen om de dag te overleven? Je leest het hier.
Bron: Quest
De zoon van Annelies is het type kind waarvan je blijft zeggen: ‘het is me er eentje’. Bram vreet van alles uit, maar nooit écht vervelend. En hij ziet er zo schattig uit, met die grote blauwe ogen en die blonde krullen.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
