Een babykamer die stil is. Een kast vol kleertjes die terug in dozen moeten. Voor Priscilla Wildeman, bekend uit Een huis vol, zijn het de kleine, pijnlijke momenten die haar telkens herinneren aan dochter Lily, die in november werd geboren maar kort daarna overleed.
Lees verder onder de advertentie
Terwijl het gezin rouwt, probeert Priscilla stap voor stap verder te gaan, zo vertelt ze aan RTL.
Een huis vol Wildeman
In het grote, drukke gezin komen de dagen nooit tot stilstand, zelfs niet na immens verlies. Priscilla vertelt open hoe zij en haar familie zich staande houden. “De ene keer gaat het beter, de andere keer wat minder. Ik leef voor de andere acht die ik thuis heb zitten. Dat is het belangrijkste.”
Tussen het verdriet door draaide het leven genadeloos verder. De oudste kinderen hadden toetsweek, er moesten broodtrommels worden gevuld en afspraken werden gewoon weer gepland. Maar het waren vooral de stiltes die binnenkwamen. “Weer de babykleren opruimen die we al hadden ingeruimd.”
Warmte
Priscilla vertelt dat de overweldigende hoeveelheid steun vanuit volgers als een zacht dekentje voelde. “Dan merk je dat je de afgelopen jaren echt wel in de armen bent gesloten door de Nederlandse kijker.” Voor een familie die hun leven al zo lang deelt op televisie, betekent dat meer dan woorden kunnen zeggen.
Het verlies van Lily is helaas niet de eerste keer dat Priscilla een kindje moet loslaten. Vijftien jaar geleden verloor ze haar zoontje Junior na een auto-ongeluk, halverwege de zwangerschap. “Niet dat dat het makkelijker maakt, maar ik ken de klappen van de zweep al.” Dat maakt haar verhaal niet minder schrijnend, maar het laat wel zien hoe ongelooflijk sterk ze is. Te midden van rouw, chaos en het dagelijks leven van een groot gezin blijft ze overeind. Niet omdat het moet, maar omdat liefde haar vooruit duwt.
Lees verder onder de advertentie
Bij een reeks ontroerende foto’s deelde Priscilla eerder openhartig wat er aan de hand was en over het hartverscheurende afscheid. Je leest het hier.
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?