Miljuschka Witzenhausen blikt in een emotionele Instagrampost terug op haar eerste jaren als moeder, en het feit dat haar twaalfjarige zoon ineens wel heel snel groot wordt.
Lees verder onder de advertentie
‘Deze vakantie besefte ik opeens dat als ik geluk heb nog 6 zomers met hem heb. Dat hij langzaam een man wordt. Het nest ooit gaat verlaten’, schrijft ze bij een vakantiefoto.
Moederschap, carrière en relatie
De tv-kok mist de jaren die als een razende voorbij zijn gegaan, en voelt zich daar ook weleens schuldig over. ‘Het is een gek iets. Wanneer je kinderen krijgt dan ben je vaak ook carrière aan het maken. Probeer je de liefdesrelatie met je partner te onderhouden, sociale contacten te bestuiven. Alles lijkt wel tegelijk te komen. Naast het dagelijkse bestieren van het huishouden. Deze weemoed en ook schuldgevoel (laten we eerlijk zijn) ga ik om proberen te zetten naar structuur van planningen die minimaal één middag totaal om hem draait. Natuurlijk de weekenden, het gezamenlijk ontbijten en eten.’Vervolgens vraagt ze haar volgers: ‘Hoe doen anderen dat? Hoe doe jij het?’ Haar post kan op veel reacties van andere moeders rekenen:
Van de sinds zaterdag vermiste kinderen Jeffrey (10) en Emma (8) ontbreekt nog altijd elk spoor. De politie zet het onderzoek voort en benadrukt dat de zaak topprioriteit heeft. Ook meldt de woordvoerder dat er intensief contact is met de Duitse autoriteiten.
Je geeft je baby met liefde de borst en kolft trouw op vaste tijden. Want: moedermelk is vloeibaar goud. Dus als iemand daar zonder overleg iets anders mee doet, raakt dat je recht in je moederhart.
Stel je voor: een anticonceptiepil die wél z’n werk doet, maar zónder al die vervelende bijwerkingen waar veel vrouwen normaal gesproken een hele dag chagrijnig van worden. Geen moodswings, geen opgeblazen buik, geen hoofdpijn.
Tanja Jess stond deze week stil bij een bijzonder moment: haar dochter Alice is 22 jaar geworden. Op Instagram deelde de actrice een emotionele post over haar oudste kind, die transgender is.
Je peuter leert praten, awww, zo schattig. En al die woorden die ze nog net niet helemaal goed uitspreken, ook al zo schattig. Nou ja, in de meeste gevallen. Soms is ook behoorlijk gênant. En hilarisch. Voor anderen, dan.
Je tiener komt thuis met een rapport dat op zijn zachtst gezegd ‘ruimte voor groei’ laat zien. De instinctieve reflex van veel ouders? Iets afpakken waar het kind wél om geeft. Dan zullen ze wel moeten, is de gedachte.