Levensvatbaarheid van een baby: moet de 24-weken grens naar beneden?

In landen als Zweden, Japan en Engeland ligt die grens namelijk lager, op 22 weken. Dat betekent dus dat als je in Nederland bevalt van een prematuur met 22 weken, je baby geen medische zorg krijgt. Wel heb je recht op palliatieve comfortzorg, oftewel: een zo comfortabel mogelijk sterfteproces. Je baby zal dus overlijden. Beval je met 22 weken in Zweden, dan heeft je baby kans op overleven, want het krijgt daar wel intensieve medische zorg.

Moet de grens van levensvatbaarheid van een baby omlaag?

Nu is de vraag dus of de grens van 24 weken waarbij een baby als levensvatbaar wordt gezien, omlaag moet. Hoogleraar neonatologie Irwin Reiss van het Erasmus MC Sophia Kinderziekenhuis vindt van wel. Hij zegt daarover: “Om te beginnen is de uitgerekende datum een schatting die een foutmarge kent. Dat maakt het discutabel om een kind van 23 weken plus 6 dagen niet te behandelen en een kind van 24 weken wel.

Lien De Proost deed onderzoek naar de ethiek van de zorg op de grens van levensvatbaarheid. Zij zegt hierover: “Ze noemen dit het “assepoestereffect”. Om middernacht gebeurt er iets wonderbaarlijks, alsof de baby het dan opeens wel zal redden. Ouders vertelden in mijn onderzoek dat die grens een soort magisch narratief creëert, dat zegt: vanaf nu gaat het goed komen. Dat is pijnlijk, want het is niet waar.”

Dit is de keuze die nu gemaakt wordt tussen prematuren

Wat dus nu gebeurt in Nederland is dat baby A wordt geboren bij 23 weken en vier dagen zwangerschap. Baby A weegt 600 gram (het gemiddelde gewicht van een baby van 24 weken). Baby B wordt geboren met 24 weken en een dag zwangerschap en weegt 500 gram. De conditie van baby B is minder goed dan die van baby A, maar baby A krijgt geen intensieve zorg en baby B wel. Dit komt omdat we de grens van 24 weken zwangerschap aanhouden ten opzichte van de levensvatbaarheid van baby’s.

Reiss vindt dan ook dat er niet alleen naar de zwangerschapsduur moet worden gekeken in het wel of niet behandelen van een prematuur. Er zijn meer omstandigheden dan de grens van levensvatbaarheid die meebepalen in de kans die een baby heeft. Denk aan een ernstige groeivertraging, een tweelingzwangerschap of een infectie in de baarmoeder. Het Erasmus behandelt daarom soms ook baby’s die geboren zijn met 23 weken en 5 dagen, als de baby gezond is en longrijpers heeft gehad. Natuurlijk gaat dit altijd in overleg met de ouders en het medisch team.

Ouders houden juist vast aan de levensvatbaarheid bij 24 weken

De Proost is het eens met Reiss: “Je moet kinderen die een gelijke kans hebben op een goede uitkomst hetzelfde behandelen”. Per baby kijken wat de kansen zijn, is daarbij ook belangrijk. Dit blijkt ook uit het onderzoek. Nederlanders vinden vrijheid en kwaliteit van leven ook heel belangrijk. Daarom kan het soms zelfs beter zijn om een prematuur van ouder dan 24 weken, maar met een ernstige groeiachterstand, slechts comfort te bieden, laat Reiss weten.

Wat opviel in het onderzoek was de mening van ouders van prematuren. Zij hebben juist houvast aan een richtlijn, zoals die van 24 weken zwangerschap. Ze voelen zich erin gesterkt wanneer een arts wel of juist niet wil behandelen. Ook voelt het voor ze als bescherming tegen hun eigen instinct, dat de baby altijd wil redden terwijl dat soms niet meteen de juiste keuze is.

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.