Bron: Wilhelmina Kinderziekenhuis
Te vroeg geboren baby’s lijden in stilte van de ‘infuuspijn’. De piepkleine baby’s liggen vaak aan het infuus om te kunnen groeien en te genezen, maar bij pasgeborenen en zeker bij prematuren zijn de aders erg dun en kwetsbaar. Er gaat dan ook vaak iets mis met de infusen, met alle gevolgen van dien. Een voldragen baby of zelfs een volwassenen zou het uitschreeuwen van de pijn, een klein prematuurtje kan dat nog niet.
Met een monitorsysteem kan er veel leed voorkomen worden. In Amerika en Qatar worden deze zogenaamde IV Watch-systemen al succesvol gebruikt. Het apparaat houdt de infusen goed in de gaten en is een week lang succesvol getest op de IC neonatologie in het Wilhelmina Kinderziekenhuis. Daarom zette neonatologie-verpleegkundige Jozua van Duuren een crowdfundingactie op. Kim Kötter is ambassadrice van het Wilhelmina kinderziekenhuis en vertelt over deze mooie én belangrijke actie van Jozua.
“Ik loop vaak rond op de afdeling neonatologie en weet wat er allemaal mis kan gaan. Die kleintjes zijn zo klein en kwetsbaar. Ik heb ook weleens gevraagd: jeetje, waarom zijn die voetjes zo blauw?” Kim doelt op het letsel dat de kleintjes kunnen oplopen door het infuus. De verpleging probeert ieder uur te checken of de infuusjes nog goed zitten. Soms lukt dat niet door de enorme personeelstekorten. Ook als het wél lukt, zie je het letsel vaak pas te laat. De voetjes worden donkerblauw, soms met wonden, zwarte vlekken of hele grote blaren.
“Het erge is nog dat die kleintjes in stilte lijden”, vertelt Kim. “Wij zouden het uitschreeuwen, maar zij kunnen nog niet huilen. Ze zijn zó klein en hebben dan al zoveel pijn. Het is allemaal zo heftig.” Die ‘infuuspijn’ is niet alleen zielig, maar het kan ook letsel veroorzaken. Het verschuiven van zo’n infuus kan namelijk grote gevolgen hebben. Als de medicijnen buiten het bloedvat komen, kunnen ze veel schade aanrichten. Een enorm risico, maar ze kunnen ook niet zonder.
Het kan ook psychisch een boel kapot maken. “Prikken is traumatisch voor een kindje en pijn is helemaal niet goed. Het is niet gek dat te vroeg geboren baby’s een grotere kans hebben op mentale problemen en autisme”, legt van Duuren uit aan het AD. “Dít is iets waar we wat aan kunnen doen, daarom is die actie ook zo belangrijk. Met die honderdduizend euro kunnen we zoveel leed voorkomen en dus ook zoveel kindjes en ouders helpen.”
“Het is geweldig dat het streefbedrag nu is bereikt”, legt Kim uit. “Maar donaties zijn nog steeds heel belangrijk.” Er zijn namelijk nog andere afdelingen in het WKZ waar kinderen dringend behoefte hebben aan deze monitoren. “Mijn oudste Muck heeft een stollingsziekte. Na zijn geboorte moest hij meteen geprikt worden. Dat lukte toen al bijna niet en hij was een voldragen baby. Ook voor deze kindjes zijn die monitoren heel belangrijk.”
Binnenkort wil Kim heel graag weer een dag meelopen. “En dan écht helpen. De handen uit de mouwen steken. Dat vind ik als ambassadeur heel belangrijk en ik ben blij als ik op deze manier kan helpen.”
De crowdfundingsactie van het Wilhelmina Kinderziekenhuis loopt nog steeds. Doneren kan hier.
Bron: AD/Kek Mama
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
