Jennifer Hoffman en haar gezin zijn ‘eigentijdse nomaden’, zo vertelt ze in de nieuwste Ouders van Nu. De actrice en haar Amerikaanse vriend Dorian reizen veel met hun zoontje Cooper (2,5). Jennifer verwondert zich regelmatig over hoe goed dat gaat.
Jennifers overleden schoonvader kocht ooit een woning in de Pyreneeën voor zijn kinderen. Inmiddels is deze woning een tweede thuis geworden voor de actrice en haar gezin. Ze waren er afgelopen jaar maanden achterelkaar en gaan er binnenkort weer heen. ‘Anders dan in Nederland maak ik in Frankrijk lange wandelingen door de natuur, zonder telefoon, volledig in het moment. We proberen er nu dan ook zo veel mogelijk te zijn. Zolang ons leven het toelaat en Cooper nog niet leerplichtig is, hebben we die luxe. We laten ons leiden door mijn werk; komt er een dikke serie of toffe klus op mijn pad, dan gooien we het direct weer om.’
Het stel heeft geluk met zoon Cooper, want volgens Jennifer schakelt hij moeiteloos mee. ‘Ook in Amerika, waar we afgelopen zomer Dorians moeder bezochten, aardde hij fantastisch; het helpt natuurlijk dat hij de taal al spreekt met zijn vader.’ Jennifer verbaast zich regelmatig over wat Cooper allemaal al kan op 2-jarige leeftijd: ‘Hij spreekt twee talen, vliegt op zijn step over straat en is zo goed als zindelijk.’
Die reis naar Amerika kwam overigens wel met wat kopzorgen: ‘Dorians moeder woont in een huis met een enorme tuin en een groot zwembad. Al weken had ik nachtmerries: hoe zorg ik ervoor dat Cooper niet in het zwembad valt? Moet ik er een hek omheen bouwen, een zwemband aan hem vast tapen?’, aldus Jennifer. ‘Ik wilde hem natuurlijk ook niet báng maken voor het water.’ Papa Dorian stond er wat minder angstig in en nam zijn kind gewoon mee het water in: ‘Cooper reageerde huiverig, voor mij een signaal om het nog even uit te stellen, maar Dorian hield vol. Ik hield me bewust koest, want ook al ‘vind’ ik er wat van: dit was iets tussen Cooper en Dorian, ik wilde daar niet tussenkomen. Lang verhaal kort: de rest van de week was Cooper met geen stok uit het zwembad te slaan, zó leuk vond hij het. Met mij alleen was dat nooit gebeurd.’
Jennifer vindt het belangrijk om haar zoon niet teveel te verwennen en daarin speelt duurzaamheid ook mee. Zo krijgt Cooper nooit zomaar cadeautjes. ‘En wát ik koop, is tweedehands’, vertelt Jennifer. ‘Ik zie het als een uitdaging om alles rondom Cooper zo duurzaam mogelijk te doen. Met wasbare luiers bijvoorbeeld. Ik moest in het begin ook een drempel over, omdat wegwerpluiers zo in ons systeem zitten. Maar het werkte geweldig; het is beter voor babybillen, het milieu, en Cooper was al snel zindelijk.’ Ook verveling vindt ze belangrijk: ‘Sommige ouders raken gestrest als ze met hun kind bijvoorbeeld in een lange rij belanden: o nee, nu moet mijn kind wachten, wat nu? Ik denk dat dat juist heel goed is. Kinderen hebben iets magisch, zij kúnnen lummelen.’ Of Jennifer in de toekomst nog meer kinderen wil? ‘Ik moet wel realistisch blijven, ik ben nu 42. Maar als iemand het aandurft om zich bij ons te voegen, dan sta ik daar absoluut voor open.’
Lieve kiekjes van Jennifer en haar gezin op een rij:
Nog meer Kek Mama? Schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Bron: Ouders van Nu
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
