Bron: Pexels
Vamarr Hunter (50) liep 14 jaar geleden voor het eerst de gezellige bakkerij Give Me Some Sugah in South Shore binnen. Hij voelde zich meteen thuis. De warme sfeer, de lokale kunst aan de muren, en het vrolijke deuntje R&B-muziek – alles klopte. Hij werd een vaste klant en smulde van Key lime bars, chocolatechipcookies en de onweerstaanbare pannenkoeken.
De eigenaresse, Lenore Lindsey, zwaaide de scepter in de zaak. Met een moederlijke knipoog waarschuwde ze hem en zijn verloofde Meagan dat ze misschien wel té veel lekkers aten. Niemand kon op dat moment vermoeden dat Vamarr en Lenore meer deelden dan alleen een liefde voor zoetigheid – Lenore bleek de moeder te zijn die Vamarr als baby ter adoptie had afgestaan.
Het duurde nog jaren voordat de puzzelstukjes in elkaar vielen. Vamarr, inmiddels 50, voelde al zijn hele leven dat hij geadopteerd was. Pas op zijn 35e kreeg hij dat bevestigd. De zoektocht naar zijn biologische moeder leidde hem uiteindelijk naar een telefoontje met Lenore. Toen hij haar stem aan de lijn hoorde, vielen alle puzzelstukjes op hun plek. Ze hadden al die tijd op slechts een kilometer afstand van elkaar gewoond.
Lenore begon haar bakkerij in 2008, geïnspireerd door haar moeder en de kinderen uit de buurt die ze elke zaterdag lunch en lekkernijen voorschotelde. Haar bakkerij werd een plek waar iedereen zich welkom voelde. Dankzij de steun van trouwe klanten en een hit met haar aardappelchipkoekjes groeide Give Me Some Sugah uit tot een waar buurtpareltje.
Toen Lenore in 2022 te maken kreeg met borstkanker en een beroerte, overwoog ze de deuren van haar bakkerij voorgoed te sluiten. Maar daar stak Vamarr een stokje voor. Zonder enige bakervaring nam hij het heft in handen. Hij zette door, leerde de kneepjes van het vak en nam de zaak in april dit jaar volledig over.
Lenore is inmiddels hersteld en kijkt vol trots naar haar zoon, die met liefde en respect haar werk voortzet. De bakkerij is nu vijf dagen per week open en klanten komen massaal terug voor hun favoriete lekkernijen. “Hij heeft een goed hart en geen greintje wrok wat betreft de adoptie”, zegt Lenore in een interview met de Chicago Sun Times. “Het is alsof alles in mijn leven op z’n plek valt.”
Vamarr werkt ondertussen aan nieuwe plannen, zoals de terugkeer van de geliefde pannenkoeken, en heeft zijn eigen specialiteit ontdekt: een onweerstaanbare poundcake. “Ik heb de kans gekregen om iets moois voort te zetten en wil dat blijven doen, precies zoals zij het heeft opgebouwd”, zegt hij.
Give Me Some Sugah is niet zomaar een bakkerij. Het is een plek waar familiebanden worden gesmeed, waar de buurt samenkomt en waar liefde in elke hap zit. En met Vamarr aan het roer, met Lenore aan zijn zijde, is de toekomst net zo zoet als de koekjes die er worden gebakken.
Bron: Chicago Sun Times
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Wat begon als een onschuldige stranddag, veranderde onverwachts in een moment van pure paniek voor Elise en haar gezin toen haar vriend de zee in ging.
Kinderen en een outfit kiezen: het is een combinatie die in veel gezinnen zorgt voor dagelijkse discussies, dramatische modeshows en onverwachte stijlkeuzes. Wat doe je als ouder: blijf je strijden, of laat je ze een keer zelf ervaren wat werkt en niet? Maartje koos voor dat laatste.
Als je je kindje bij iemand onderbrengt, wil je diegene echt kunnen vertrouwen. Logisch. Als dat in de praktijk niet blijkt te kunnen, is dat als een klap in je gezicht. Het overkwam Nikkie.
Een avondje uit eten met het gezin kan heerlijk zijn, even geen afwas, lekker eten en quality time. Maar voor de bediening is het soms een heel ander verhaal. Want hoewel kinderen vaak de schuld krijgen van rommel en chaos, zijn het verrassend vaak de ouders die het meeste gedoe veroorzaken.
Je weet dat beklemmende gevoel als je per ongeluk appjes leest die niet voor jouw ogen bestemd waren? Of als je partner wel héél vaak “gewoon een collega” noemt? Experts slaan alarm: emotionele affaires komen steeds vaker voor. En nee, het hoeft niet fysiek te zijn om pijnlijk te zijn.
Sommige kinderen lijken wel een onuitputtelijke batterij te hebben. Rennen, springen, spelen, praten – en dat het liefst allemaal tegelijk. Maar vergis je niet: ook jonge kinderen hebben soms gewoon rust nodig. Even niet naar school, niet presteren, niet sociaal hoeven zijn. Gewoon… pauze.
