Foto: Instagram
André Hazes vertelt bijzonder openhartig in de podcast Real Talk over hoe het was om op te groeien zonder vaderfiguur en hoe hij dit wel probeert te zijn voor zijn eigen zoon.
André vertelt: “De eerste tien jaar van mijn leven had ik een vader, maar hij was geen vader. Wij hadden thuis een artiest en wij leefden zoals hij dat wilde. Het belangrijkste bij ons thuis was dat we hem gewoon niet voor zijn voeten liepen. Ik ben niet boos op hem, ik kan hem vergeven omdat ik hetzelfde schuitje heb gezeten en ik weet waar hij vandaan komt.” Al is André meer fan van de volkszanger, dan dat hij André Hazes als zijn vader ziet.
Als hij terugdenkt aan vroeger, denkt hij aan ‘altijd op zijn tenen lopen’. “Hij ging om zes uur ’s ochtends naar bed, net als wij opstonden om naar school te gaan. En hij kwam pas uit bed als we weer thuiskwamen. We moesten altijd stil zijn, omdat hij moest opstarten of net in bed lag. Zodra hij anderhalf uur later naar de kroeg vertrok, hadden we even onze handen vrij. Maar dan bleef de vraag: in wat voor bui zou hij thuiskomen? Want uiteindelijk kwam hij altijd weer thuis.” De katers van het vele drinken en gillende kinderen gingen niet samen.
Voor zijn eigen zoon probeert hij wel een goed vaderfiguur te zijn, juist omdat hij dit zelf zo heeft gemist. Als gezin hebben ze een modus gevonden die voor hen werkt. “Ik zie Dré en Monique drie dagen per week, en de rest van de week woon ik op mezelf. Dat werkt voor ons heel goed. Op de dagen dat ik bij hen ben, zet ik mijn telefoon uit. Dan ben ik er volledig voor hen.”
Hij vervolgt: “Soms ben ik er een van die dagen niet, en dan voelt het alsof mijn hart de hele dag gebroken is. Stel dat ik hem vijf dagen niet zie, dan bel ik hem op de vierde dag. Dan zeg ik: ‘Ik voel me zo schuldig.’ Hij vraagt dan: ‘Hoezo?’ En ik leg uit dat ik hem al vier dagen niet heb gezien. Dan zegt hij: ‘Maar mama is er toch?’ Mijn hart breekt op zo’n moment, maar voor hem lijkt het niets uit te maken. Tegelijkertijd, als zijn moeder twee dagen naar het buitenland gaat, wil hij zes keer per dag bellen.” De band tussen moeder en zoon is sterker dan wat dan ook.
Soms ben ik er een van die dagen niet, en dan voelt het alsof mijn hart de hele dag gebroken is
Soms denkt André nog wel eens aan een tweede kindje. “Maar Monique is 47, en bij ons gaat het niet vanzelf. Dat zou een heel traject worden, met IVF. Mannen hebben geen idee hoe zwaar dat is voor vrouwen – die hormonen, die spuiten. We hebben dat nu voorlopig geparkeerd.” Eerder vertelde Monique al dat ze er vrede mee heeft dat het bij één zoon blijft, lees dat hier.
In het gesprek noemt hij Monique ‘zijn grote liefde’, met wie hij zeker weten honderd wordt. Awh!
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Wie herinnert zich boerin Janine niet uit Boer zoekt Vrouw 2021? Vanuit haar idyllische plekje in Limburg ging de schapenboerin op zoek naar de liefde. En jawel: die vond ze bij Sander uit Friesland. De twee moesten flink wat kilometers overbruggen en hun relatie kende ups en downs, maar opgeven? Ho maar. Inmiddels is hun […]
Buren: je kiest ze niet, maar je leeft er wel elke dag naast. Soms worden ze vrienden voor het leven, soms vooral een bron van ergernis. En soms beiden.
In Een huis vol draait het dit keer allemaal om de drie maanden oude Billie Jean. Terwijl haar oudere broers en zussen in een simpel badje belandden, krijgt de jongste telg een luxe behandeling: een dagje baby-spa. Inclusief bubbelbad en nekfloat.
De zomervakantie loopt bijna ten einde en sommige kinderen lijken geen seconde te hoeven wennen aan het nieuwe schooljaar. Terwijl jij als ouder misschien voorbereidt op het ritme van vroege ochtenden, lopen deze kids de klas binnen en hebben binnen no-time een groep nieuwe maatjes om mee te lachen, spelen en plannen om na school […]
Nadat Boer zoekt Vrouw‑Roel bekendmaakte dat er toch romantiek is opgebloeid tussen hem en Simone, is er opnieuw blij nieuws uit de Boer zoekt Vrouw‑hoek. Dit keer gaat het om gezinsuitbreiding: er is een baby op komst! Janine en Sander verwachten hun allereerste kindje samen.
Je denkt altijd dat je als moeder na een tijd immuun wordt voor viezigheid. Je hebt tenslotte al genoeg poepluiers verschoond om een kleine vuilnisbelt mee te vullen. Maar er zijn van die momenten dat zelfs je doorgewinterde maag keihard protesteert. Julia weet er dankzij haar zoon alles van.
