‘Mijn vader is niet mijn echte vader, maar dat weet niemand – zelfs mijn eigen man niet’

“Mijn hele leven voelde ik me anders dan mijn broer en zussen. Zij zijn rustig en stabiel en hebben de blonde haren en blauwe ogen van mijn vader. Ik ben opvliegend van aard en heb de donkere krullen en getinte huid van mijn Indische moeder. 

Voorgelogen

Drie jaar geleden kreeg ik eindelijk een verklaring voor mijn onderbuikgevoel. Samen met mijn moeder ging ik op bezoek bij een demente tante. Die merkte vanuit het niets op dat ik mijn vader dankbaar moest zijn omdat hij me heeft opgevoed als zijn eigen kind. Ik schrok op, mijn moeder maakte een sussend geluid. In de auto terug naar huis biechtte ze op dat ze voor haar huwelijk een korte affaire had beleefd met een Molukse man. Toen ze hem vertelde dat ze zwanger was, had hij haar in de steek gelaten. Vlak daarna ontmoette ze Kees, met wie ze trouwde en nog drie kinderen kreeg. 

Ik wist niet wat ik hoorde. Voelde me verward, teleurgesteld en boos. Hoe kon ze mij zo hebben voorgelogen? Mijn moeder vond dat ze een legitieme reden had: we woonden in een kleine gemeenschap en ze wilde een schandaal vermijden. Later zou ze me wel de waarheid over mijn biologische vader vertellen, had ze bedacht, maar niet zolang Kees nog leeft. Daarom moet ik mijn mond houden, ook tegen mijn man en kinderen. De eer van de familie moet worden hooggehouden.

De stukjes vielen op hun plek

Toen ik die middag thuiskwam, was ik in shock. Ik heb een tijd voor me uit zitten staren op de bank en deed alsof ik migraine had zodat ik vroeg naar bed kon. Die nacht lag ik te malen, er vielen steeds meer stukjes op hun plek. Eigenlijk leef ik sinds de onthulling in een soort schemergebied.

Het is bizar als je niets weet van je afkomst. Je gaat twijfelen aan je hele leven, maar het ergste vind ik dat ik het met niemand kan delen. Niet met mijn zussen, niet eens met mijn eigen man. Mijn moeder belooft me iedere keer dat ze me binnenkort zal vertellen wie mijn vader is. Tot die tijd moet ik geen vragen stellen en mijn mond houden. Het voelt voor mij als chantage: ik durf niet tegen haar in te gaan, want hoe kom ik anders achter zijn naam?

Lees ook

‘Pas na de geboorte van mijn zoon wist ik wie zijn vader was’ >

Dagelijkse worsteling

Leven met mijn geheim is een dagelijkse worsteling. Ik vind het afschuwelijk dat ik Dennis en de kinderen niets kan vertellen en meega in het sprookje dat mijn moeder zorgvuldig heeft gecreëerd. Toen ik een paar dagen geleden een huilbui had, vroeg Dennis bezorgd wat er toch met me aan de hand was. Ik heb gezegd dat ik mijn moeder iets heb moeten beloven, waar ik veel moeite mee heb. Dennis vroeg niet verder. Hij weet hoe belangrijk familie is in de Indonesische gemeenschap. Maar ik vind het steeds moeilijker. Ik wil eerlijk zijn tegen de mensen van wie ik houd en me niet in allerlei bochten moeten wringen om de zogenaamde familie-eer te redden.”

Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.

Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!