Hij kwam er niet via de geijkte paden, maar via een affaire. Maar dat maakt het zoontje van Sarah er zeker niet minder gewenst om.
Lees verder onder de advertentie
Sarah (38) heeft twee dochters (11 en 8) en een zoon (5).
“Rens en ik zijn samen sinds de kleuterschool. In de zandbak gaven we elkaar een hand en die lieten we de rest van ons leven niet meer los. Een zwanenpaar, volgens onze vriendengroep, die dankzij onze kalverliefde al jaren uit dezelfde kliek bestaat die elkaar door en door kent.
Geijkte paden
Rens en ik gingen naar dezelfde scholen, kozen voor studies in dezelfde stad. Woonden samen op één kamer en trokken samen in onze eerste, bouwvallige etage. We konden nooit meer zonder elkaar al zouden we willen, we waren closer dan broer en zus. We vreeën met elkaar, maar eigenlijk was onze relatie meer familiair dan gepassioneerd. Seks was vooral iets wat we deden vanuit een basale, fysieke behoefte, en functioneel. Want dat we kinderen wilden, stond als een paal boven water.
Lees verder onder de advertentie
We volgden de geijkte paden. Het huwelijk, de eerste baby toen ik 27 was, de tweede op mijn dertigste. Een leven in harmonie, precies zoals we ons leven lang gewend waren. En zoals we het ook wilden. En toen kwam ik Wybe tegen.
Ik had moeten stoppen bij de eerste privé-chat. Wybe en ik ontmoetten elkaar op een forum voor naasten van mensen met een verslaving. Ik worstelde al jaren met de trauma’s van een aan alcohol verslaafde moeder, Wybe had hetzelfde meegemaakt. We hadden een klik en stapten al snel uit de groepsdiscussies om samen verder te praten.
Lees verder onder de advertentie
Na drie avonden typen, besloten we af te spreken. Glad ijs. Gladder dan ik had ingeschat, bleek tijdens onze ontmoeting, want voor het eerst in mijn leven voelde ik volwassen vlinders. Ik probeerde ze te verdringen, maar het gevoel was sterker dan mijn wilskracht. Binnen een mum van tijd had ik een affaire die me volledig overrompelde. Dit kon ik niet verbergen.
Affaire
Gebukt onder schuldgevoel en schaamte besloot ik mijn verliefdheid aan Rens op te biechten. Die reageerde verdrietig, maar begripvol dat zoiets nu eenmaal kan gebeuren als je al zo lang samen bent. Hij gaf me de ruimte om te onderzoeken wat ik wilde met mijn gevoel. En in die ruimte raakte ik zwanger na een gescheurd condoom. Wybe wilde geen baby, Rens wel. Ik was gebroken om wat ik had gedaan, maar kon de optie om de zwangerschap af te breken niet verdragen.
Lees verder onder de advertentie
Rens steunde me vol overtuiging, maar vanzelfsprekend niet met enthousiasme; we volgden zelfs enkele sessies bij een relatietherapeut. Deze uitdaging hoorde blijkbaar ook bij onze band in dit leven, oordeelde Rens daarna. We zouden het kind samen opvoeden, niemand die er iets van hoefde te weten. Niet één ruzie hebben we erover gevoerd, ik had geen idee waaraan ik het verdiend had.
Mijn zoon werd kerngezond geboren en niemand stelde vragen over zijn blonde haar, terwijl Rens en ik beiden donker zijn. Ik denk niet dat het ooit bij iemand opkwam dat dit kind van de melkboer kon zijn. Wybe stelde ik een week na de geboorte op de hoogte. Hij feliciteerde me, en vroeg me hem verder niet meer te betrekken. Daar heb ik me bij neergelegd. Als onze zoon met vragen komt, of zich onverhoopt een medische noodzaak voordoet, kan ik altijd opnieuw de dialoog aangaan met zijn verwekker.
Waardevolle levensles
Rens heeft nooit onderscheid gemaakt tussen onze kinderen. Onze zoon is evenveel de zijne als zijn dochters, al noemt hij hem soms grappend ‘de bastaard’ als hij weet dat niemand luistert. Dat Rens mijn zielsverwant is aan wie ik voor het leven ben verbonden, wist ik al. Dat niets en niemand onze liefde kan overtreffen, was een harde, maar waardevolle levensles. In zekere zin heeft onze zoon ons misschien nog wel meer verbonden dan de zusjes die we samen maakten.”
Iedereen weet: stilte bij kleine kinderen is altijd een slecht teken. Ze doen geheid iets wat niet mag. En dan zijn er nog gradaties in ‘wat niet mag’. Shannon viel stijl achterover door deze actie van haar peuter Ted.
Er zijn van die momenten waarop je denkt: ‘Ik kan dit niet alleen’. De was wacht, het eten moet nog op tafel en je peuter huilt alsof de wereld vergaat. Gelukkig hebben we Kim Feenstra.
Je zwangerschap mogen aankondigen is voor velen een leuk en memorabel moment. Voor Inge is het ook zeker memorabel, maar niet op de positieve manier die ze gehoopt had. Het moment dat ze de echo liet zien, staat in haar geheugen gegrift.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Charlotte, die regelmatig een verkeerde leeftijd krijgt aangemeten.