Anke Laterveer is single moeder van Jakob (8) en Hannah (7). In Kek Mama schrijft ze uitgesproken over wat ze meemaakt.
Lees verder onder de advertentie
Dik een jaar geleden schreef ik mijn eerste column voor Kek Mama. Trots vertelde ik er over mijn leven. Gelukkig gescheiden. Daten deed ik wel, maar niet om een nieuwe partner te vinden, laat staan een nieuwe vader voor Jakob en Hannah. ‘Mijn kinderen hebben al een heel leuke vader’, schreef ik.
Lees verder onder de advertentie
‘De leukste die ik voor ze kan bedenken’
En dat is zo, ze hebben een fantastische vader. De leukste die ik voor ze kan bedenken. Hij is attent, grappig en zorgzaam. En hij is, zo’n drie jaar na onze scheiding, opnieuw getrouwd. Met een geweldige vrouw. Hoewel hij mij heeft verloren, heeft hij zijn goede smaak gelukkig behouden. Ze is de stiefmoeder die iedere gescheiden vrouw wenst voor haar kinderen. Lief, ze praat met ze over alles en gaat shoppen met mijn dochter. En toch probeert ze nooit mijn plaats in te nemen. Ze is gewoon een extra mens dat voor ze zorgt en van ze houdt.
Voor mezelf moest ik daar een jaar geleden niet aan denken. ‘Blijft er een keer een vriendje logeren? Hartstikke gezellig, maar wel op voorwaarde dat hij ook gewoon weer weggaat’, schreef ik stoer. Wat ik niet schreef was dat dat eigenlijk over één specifek vriendje ging. Dat steeds vaker bleef slapen. En steeds minder vaak wegging.
Lees verder onder de advertentie
‘Ik moet er niet aan denken te wachten tot ik kan douchen omdat hij nog op de wc zit, en plek in mijn kledingkast te maken voor zijn T-shirts’, stond er ook. Inmiddels zijn we een jaar verder. Ik kocht een nieuwe kast, omdat zijn shirts meer ruimte innamen dan een plankje. Regelmatig roep ik tegen een dichte badkamerdeur dat hij op moet schieten. Want hoewel we niet samenwonen, zijn we bijna altijd samen. In het begin als de kinderen bij hun vader waren, nu ook als ze bij mij zijn.
‘Ik ben eindverantwoordelijk’
Dat maakt hem natuurlijk niet meteen hun opvoeder. Dat doe ik nog steeds zelf. Ik bepaal wat we wel en niet doen en ik ben eindverantwoordelijk. Ze vragen mij of ze wat mogen drinken of buiten spelen. Als er iemand tot de orde geroepen moet worden, is dat mijn taak en niet de zijne en ook het naar bed brengen doe ik altijd zelf. Even over de dag praten, voorlezen en zingen. Dan een kus en lekker slapen.
Lees verder onder de advertentie
Steeds vaker vragen de kinderen na mijn laatste kus: “Komt Thomas ook nog even dag zeggen?” Want hij is dan wel niet hun vader, hij is wel hun Thomas. En zo hebben mijn kinderen vier jaar na de scheiding ineens geen twee mensen die voor ze zorgen en van ze houden, maar vier. Wat een weelde.
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”