Hoe goedbedoeld ook, blogger Evie vindt niet dat je een ouder ‘advies’ moet geven als je ziet dat zijn of haar kind een driftbui heeft. Op Scary Mommy vertelt ze waarom.
Het begon allemaal tijdens de gymles van haar dochter (3): die schreeuwde moord en brand omdat ze de beurt niet kreeg om de rode bal te gooien. Toen de leraar vervolgens besloot álle ballen weg te leggen, ging ze helemaal door het lint. ‘Daar stonden we dan, te midden van haar gymklasje’, schrijft Evie. ‘Wat ik ook zei, niets was goed – ze begon alleen maar harder te schreeuwen.’
Evie nam haar mee naar buiten in de hoop dat ze daar rustig zou worden. En hoewel het er in eerste instantie op leek dat het meisje na een paar geruststellende woorden van haar moeder was afgekoeld, kon ze dat akkefietje met die rode bal toch niet loslaten. ‘Ze ging opnieuw uit haar dak; waarom zíj nu niet de beurt had gekregen om de bal te gooien…’ Evie realiseerde zich dat ze door al haar ’tactieken’ heen was, maar wilde niet weggaan: ‘Ik wist ook dat zij niet weg wilde, dus ik wachtte en keek naar de spelende kinderen terwijl mijn dochter huilend naast me stond. Nog steeds verdrietig over die rode bal.’
Lees ook
‘Het is oké om tijdens een driftbui even weg te lopen van je kind’ >
De gymleraar merkte dit op en gaf Evie een tip: dat het beter zou zijn om haar kind wat ruimte te geven. Maar hoe goedbedoeld ook, dit advies schoot Evie in het verkeerde keelgat. Helemáál toen hij zich vervolgens ook nog hardop afvroeg waarom ze haar dochter niet alleen liet, ‘zodat ze haar slechte gedrag niet zou belonen.’ Evie: ‘Legde hij mij nu echt uit hoe ík mijn kind moest opvoeden? Niemand, echt níemand vertelt mij hoe mijn kind in elkaar zit. Het voelde op dat moment zo veroordelend…’
Ze vervolgt: ‘Die leraar liet me inzien dat we er als buitenstaanders niets aan kunnen doen als een kind een driftbui krijgt: we kunnen het niet stoppen. Dus de volgende keer als je een hysterisch kind ziet, denk dan twee keer na en geef de ouders een vriendelijke lach waarmee je zegt: ‘Ik heb dit ook meegemaakt’. En loop dan gewoon weg.’
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Je weet wat ze zeggen: zodra de ene deur sluit, gaat er een andere open. Dat geldt ook voor Michelle Bollen. De influencer komt met een romantisch plot-twist waar half Nederland van mee smult.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Soms gebeurt er iets in een gezin dat zo onvoorstelbaar is, dat het voor altijd in je hart gegrift blijft. Voor de familie Blom uit Een Huis Vol is dat het verlies van hun dochtertje Miriam.
