‘Mijn zoon (5) is zindelijk, maar plast overdag vaak in zijn broek. Hoe kan dat nou?’
Mijn zoon was op zijn tweede al zindelijk. Af en toe een ongelukje, maar daar bleef het bij. Maar nu is hij vijf en sinds hij van klas is geswitcht in de kerstvakantie heeft hij een terugval. ’s Nachts is hij zo goed als zindelijk, maar overdag plast hij vaak in zijn broek. Hoe kan dat nou?
Gelukkig bestaat Debby Mendelsohn, van beroep zindelijkheidsdeskundige. Als zij het niet weet, weten wij het ook niet meer. Debby heeft zelf zes kinderen en schreef het onovertroffen boek Zindelijk maken is kinderspel – met anderhalf jaar uit de luiers. Bij de titel alleen al weet je dat alles goed komt.
Alles komt goed
En dat is precies wat u uw kind volgens Debby moet overbrengen: dat alles goed komt. In het leven ligt dat nogal eens anders, maar dat hoeft hij nu nog niet te weten. Geef uw zoon geen straf als hij in zijn broek plast, word niet boos, leg geen druk op hem, blijf lief. Hij vindt het zelf al vervelend genoeg. Volgens Debby moet u uitgebreid in gesprek met uw kleuter over de grote verandering op school. Vraag hem hoe hij het vindt in zijn nieuwe klas, of hij zijn vorige juf of vriendjes mist en of zijn nieuwe leerkracht een beetje leuk is.
Luchtig en subtiel
Tegelijk gaat u in gesprek met de school. Daar weten ze vast van wanten, want het probleem komt vaker voor. Vraag de juf of ze hem er af en toe luchtig en subtiel op wil wijzen dat er een wc bestaat. Misschien kan ze hem soms even meenemen naar dit oord, hoewel dat een beetje veel gevraagd is als je een klas met 25 kinderen rustig moet houden.
Intussen gaat u uw eigen beproefde zindelijkheidstraining rustig opnieuw opstarten. Die methode is vast heel goed, want hij werkte ook toen uw kind een peutertje was. Voor ondersteuning koopt u Debby’s boek, of u leent het bij de bieb. Zindelijk maken is kinderspel. Niet vergeten.
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Ook een opvoedvraag? Mail ’m naar elsendo@kekmama.nl
Dit artikel staat in Kek Mama 04-2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
