Beeld: Valerie Visschedijk
Eline is getrouwd met Bas, sterrenmama van Louie * en inmiddels 38 weken zwanger van de tweede. In deze column vertelt ze over haar zwangerschap na verlies en alles wat daarbij komt kijken. Deze keer over de afgelopen 9 maanden.
‘Ik weet niet of ik het ooit nog aandurf om opnieuw zwanger te raken’, is wat ik tegen Bas zeg terwijl we in de lift staan van het Radboud ziekenhuis in Nijmegen. Het is een paar uur na het overlijden van Louie en het voelt alsof mijn hart uit mijn lijf is gerukt. Bas slaat een arm om mij heen en zwijgt. Het is de piep van de lift die de stilte doorboort.
Die uitspraak kwam recht uit mijn gebroken hart en ik wist oprecht niet of we ooit nog samen een kindje zouden krijgen. Of ik het aan zou durven om opnieuw zwanger te raken. Mijn hart open te stellen en mij wederom te hechten aan zo’n klein bonkje liefde in mijn buik. Met daarbij het idee dat ik het wéér zou kunnen verliezen …
En moet je ons nu eens zien! Inmiddels tik ik de 38 weken aan op de zwangerschapsteller, kan ik mijn tenen amper meer zien en heeft mijn buik het formaatje skippybal. Soms moet ik mezelf even knijpen als ik voor de spiegel sta: 38 weken zwanger van de tweede?! Ik had het maanden geleden écht niet kunnen bedenken.
Het was bij vlagen enorm spannend, er zijn de afgelopen negen maanden flink wat tranen gevloeid en ook knalde de rouw om Louie er soms weer even keihard in. Maar toch … toch had ik het voor geen goud willen missen. Naast de spanning, stond mijn zwangerschap – letterlijk – bol van de prachtige momenten.
Het roze streepje op de zwangerschapstest, het vertellen van het babynieuws aan onze dierbaren op Louie’s eerste verjaardag, het horen van het kloppende hartje, mijn langzaam groeiende buik, het eindeloze getrappel ‘s avonds op de bank, het fantaseren over de babynamen, alle echo’s … ik heb er zó van genoten.
Mede door een prachtige uitspraak die een verloskundige deed vlak nadat ik ontdekte dat ik zwanger was. ‘Stel nou hé, in het allerergste geval, dat het weer mis zou gaan, dan zou je toch ook willen dat je van dit kindje gehouden hebt én dat dit kindje jouw moederliefde heeft gevoeld?’
Ze had gelijk. Ik had géén idee hoe deze zwangerschap zou verlopen, maar ik had wel de keus hoe ik ermee om zou gaan. Ik kon mij schrap zetten voor alles wat misschien zou kunnen gebeuren of ik kon genieten van alle mooie momenten die zich voor zouden doen. Momenten die niemand mij ooit meer af zou nemen. Wat er ook zou gebeuren.
Dát gun ik iedere ouder. Mede door mijn werk voor NEL weet ik dat er veel meer ouders zijn die een kindje zijn verloren en opnieuw zwanger zijn of de wens hebben. Tegen al deze ouders zou ik willen zeggen: blijf geloven in de liefde. Ik weet als geen ander hoe spannend het kan zijn, maar ik weet ook dat het je zo ongelofelijk veel moois kan brengen!
Ik ben heel dankbaar dat ik het samen met Bas opnieuw heb aangedurfd. Dat ik negen maanden zwanger heb mogen zijn en dat we ons kleintje nu héél snel in de armen gaan sluiten. Het grote aftellen gaat nu echt beginnen, maar tot die tijd geniet ik nog heel even van het getrappel, mijn bolle buik en het kindje zo dicht onder mijn hart.
Eline runt sinds het overlijden van haar zoontje ook een tijdschrift voor ouders van overleden
kinderen. Meer weten? Kijk op www.nelmagazine.nl.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Ava Tamar (34) heeft een driehoeksrelatie met Floris (37) en Becca (26) en een relatie met Amanda (30). Alina (6), de dochter van Floris, en Tamar (1), de zoon van Becca, zijn een belangrijk onderdeel van haar leven. Ava Tamar is intimiteitscoach.