Beeld: Valerie Visschedijk
Eline is getrouwd met Bas, sterrenmama van Louie * en inmiddels 38 weken zwanger van de tweede. In deze column vertelt ze over haar zwangerschap na verlies en alles wat daarbij komt kijken. Deze keer over de afgelopen 9 maanden.
‘Ik weet niet of ik het ooit nog aandurf om opnieuw zwanger te raken’, is wat ik tegen Bas zeg terwijl we in de lift staan van het Radboud ziekenhuis in Nijmegen. Het is een paar uur na het overlijden van Louie en het voelt alsof mijn hart uit mijn lijf is gerukt. Bas slaat een arm om mij heen en zwijgt. Het is de piep van de lift die de stilte doorboort.
Die uitspraak kwam recht uit mijn gebroken hart en ik wist oprecht niet of we ooit nog samen een kindje zouden krijgen. Of ik het aan zou durven om opnieuw zwanger te raken. Mijn hart open te stellen en mij wederom te hechten aan zo’n klein bonkje liefde in mijn buik. Met daarbij het idee dat ik het wéér zou kunnen verliezen …
En moet je ons nu eens zien! Inmiddels tik ik de 38 weken aan op de zwangerschapsteller, kan ik mijn tenen amper meer zien en heeft mijn buik het formaatje skippybal. Soms moet ik mezelf even knijpen als ik voor de spiegel sta: 38 weken zwanger van de tweede?! Ik had het maanden geleden écht niet kunnen bedenken.
Het was bij vlagen enorm spannend, er zijn de afgelopen negen maanden flink wat tranen gevloeid en ook knalde de rouw om Louie er soms weer even keihard in. Maar toch … toch had ik het voor geen goud willen missen. Naast de spanning, stond mijn zwangerschap – letterlijk – bol van de prachtige momenten.
Het roze streepje op de zwangerschapstest, het vertellen van het babynieuws aan onze dierbaren op Louie’s eerste verjaardag, het horen van het kloppende hartje, mijn langzaam groeiende buik, het eindeloze getrappel ‘s avonds op de bank, het fantaseren over de babynamen, alle echo’s … ik heb er zó van genoten.
Mede door een prachtige uitspraak die een verloskundige deed vlak nadat ik ontdekte dat ik zwanger was. ‘Stel nou hé, in het allerergste geval, dat het weer mis zou gaan, dan zou je toch ook willen dat je van dit kindje gehouden hebt én dat dit kindje jouw moederliefde heeft gevoeld?’
Ze had gelijk. Ik had géén idee hoe deze zwangerschap zou verlopen, maar ik had wel de keus hoe ik ermee om zou gaan. Ik kon mij schrap zetten voor alles wat misschien zou kunnen gebeuren of ik kon genieten van alle mooie momenten die zich voor zouden doen. Momenten die niemand mij ooit meer af zou nemen. Wat er ook zou gebeuren.
Dát gun ik iedere ouder. Mede door mijn werk voor NEL weet ik dat er veel meer ouders zijn die een kindje zijn verloren en opnieuw zwanger zijn of de wens hebben. Tegen al deze ouders zou ik willen zeggen: blijf geloven in de liefde. Ik weet als geen ander hoe spannend het kan zijn, maar ik weet ook dat het je zo ongelofelijk veel moois kan brengen!
Ik ben heel dankbaar dat ik het samen met Bas opnieuw heb aangedurfd. Dat ik negen maanden zwanger heb mogen zijn en dat we ons kleintje nu héél snel in de armen gaan sluiten. Het grote aftellen gaat nu echt beginnen, maar tot die tijd geniet ik nog heel even van het getrappel, mijn bolle buik en het kindje zo dicht onder mijn hart.
Eline runt sinds het overlijden van haar zoontje ook een tijdschrift voor ouders van overleden
kinderen. Meer weten? Kijk op www.nelmagazine.nl.
Niet iedereen heeft het geluk dat bij die man waar je op bent gevallen ook een leuke familie hoort. Veronique kan hierover meepraten. Zij en haar schoonzus liggen geregeld in de clinch en deze keer om een rekening van de stomerij.
Kinderfeestjes zijn vaak een bron van plezier, maar soms nemen die verrassingen wel heel bizarre vormen aan. Je stuurt je kind vrolijk naar een feestje, en wat krijg je terug? Een huisdier. Het overkwam Saïda.
Luna (29) had een pittige nacht op nieuwjaarsavond. Wat een gezellig begin van het nieuwe jaar had moeten zijn, eindigde in een complete ramp.
Niets is zo ongemakkelijk als onbedoeld een gesprek horen dat niet voor jouw oren bedoeld is. Het overkwam Ava, die per ongeluk een telefoongesprek van haar schoonmoeder meeluisterde.
Een gepensioneerde basisschoolleraar geeft op het TikTok-account van haar dochters (@elenanico22) een belangrijk advies aan ouders. Ze deelt de grootste fout die ze vaders en moeders in de opvoeding heeft zien maken tijdens haar decennialange carrière. En het is simpeler dan je denkt.
Adam dacht dat het een gewone dag zou worden, totdat hij thuiskwam en ontdekte dat zijn partner, de moeder van hun drie kinderen, verdwenen was.