Eline is getrouwd met Bas, sterrenmama van Louie * en mama van dochtertje Izzy.
Het is vandaag WereldLichtjesDag. Een dag waarop wereldwijd kaarsjes worden gebrand voor al die lieve kinderen die hier zo gemist worden. Voor ons is het de vierde keer dat we een kaarsje branden. Een kaarsje voor onze lieve Louie die we na amper een maand los moesten laten.
Mijn gedachten dwalen langs die vier keer. Tijdens het ontsteken van het eerste kaarsje was Louie net twee maanden overleden. Het gemis was enorm. Zijn kamertje was klaar, maar zijn bedje was leeg. Het aansteken van een kaarsje was zoveel meer dan dat. Het gaf troost dat ik, helaas, niet de enige ouder was die een kindje moest missen. Maar ook dat ik, dat we, van zoveel lieve mensen een foto toegestuurd kregen dat ze een kaarsje hadden gebrand voor Louie. Dat ook zij aan hem dachten.
De tweede keer dat ik een kaarsje aanstak bij de foto van zijn lieve koppie, was ik zwanger van mijn dochter Izzy. Net als die hele zwangerschap na verlies, stond ook dat moment bol van de wisselende emoties. Er was pijn en verdriet omdat ik Louie miste, maar er was ook geluk en hoop omdat er zich een nieuw een wonder in mijn buik voltrok. En er was dankbaarheid dat ik moeder mocht én mag zijn van twee kindjes. Iets wat alles behalve vanzelfsprekend is.
De derde keer was mijn baby ineens niet zo’n baby meer. Het trappelende kindje in mijn buik bleek een fantastisch, lief en vrolijk meisje te zijn. Onze Izzy, onze zonneschijn. We staken die avond samen met haar papa een kaarsje aan voor Louie. Al vanaf haar geboorte vertellen we haar over Louie, maar of ze destijds al écht besefte dat het jongetje in het gouden fotolijstje haar grote broer is … dat weet ik niet.
Hoe anders is dat nu. Tijdens deze vierde keer weet ze maar wát goed wie haar broer is. Sterker nog: van zijn foto is amper meer iets over omdat ze hem telkens uit het fotolijstje grist. ‘Aaaah, boer lief. Boer kus?’ is wat ze zegt als ze haar kleine mondje op zijn foto drukt. Nog steeds krijg ik er soms tranen van in mijn ogen. Ze heeft hem misschien niet gekend, maar de liefde tussen die twee is zó voelbaar.
Ze heeft hem misschien niet gekend, maar de liefde tussen die twee is zó voelbaar
Vier keer. Vier kaarsjes. Wat vliegt de tijd. Soms lijkt het als de dag van gisteren dat hij geboren werd. Ik mis hem, maar weet ook dat hij niet ver is. Dat hij een regenboog aan de hemel tovert om te laten weten dat hij heus ook bij dat familieweekendje is, dat hij zijn liedje door de speaker knalt als ik verdrietig ben en zijn initialen op een nummerbord laat verschijnen precies als ik aan hem denk. Ik weet dat hij er is én altijd zal zijn.
Vandaag staan we samen even extra stil bij Louie. Bij zijn leventje dat maar vier weken mocht duren, maar wat zoveel impact heeft gemaakt op alle levens om ons heen. Bij de liefde die nog steeds zó voelbaar is bij ons en zijn kleine zusje. Bij wie hij was.
Vandaag is dit kaarsje voor jou lieve Louie, en voor alle kindjes die hier net zo gemist worden. In liefde zullen ze altijd bij ons blijven.
Meer lezen over Eline en haar twee kinderen? Kijk dan op haar Instagram.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Sara (37) was er klaar mee dat de mental load altijd op haar bordje kwam zonder enige waardering en dus besloot ze het een week aan haar man Daan over te laten.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Soms moet je als ouder creatief zijn. Niet liegen, maar strategisch de waarheid een beetje verbuigen. Oftewel, een leugentje om bestwil.
