‘Blijkbaar heb ik déze gewoonte onbewust van mijn moeder overgenomen’
Beeld: Mark Groeneveld
Sanne is bekend van haar sketchvideo’s op haar Instagramkanaal @laviesanne. Ze is moeder van James (7) en Isé (4) en in verwachting van de derde.
“Dit duurt van eeuwigheid tot amen zo!” verzucht ik terwijl mijn dochter met een zuur gezicht in haar boontjes zit te prikken zonder een hap te nemen. Haar broer kijkt me met een scheef oog aan. “Wat zeg jij nou mama? Eeuwige amen?” Ik barst in lachen uit als ik zijn niet-begrijpende blik zie en bedenk hoe raar die zin moet klinken als je ’m voor het eerst hoort. Laat staan als je een kind van zeven bent.
Uit de mond van mijn dochter klinkt gemopper, ze heeft wel door dat mijn uitspraak niet per se een positieve toon heeft. “Dat kun je zeggen als iets heel erg lang duurt en er geen einde aan lijkt te komen”, leg ik uit. “Hetzelfde met ‘op z’n elfendertigst’. Dat zeg ik weleens als jullie ’s ochtends je jas aan moeten trekken en het niet opschiet, weet je wel?” De kinderen knikken allebei. Toch vinden ze het maar raar dat ik niet gewoon zeg dat het lang duurt en er zo’n aparte zin voor gebruik.
Lees ook – ‘Toedeledoki met al jullie wijsheden: ik kan mijn kind prima zélf opvoeden’ >
Spreekwoorden
Tja, ik hou van spreekwoorden, ze dekken altijd zo lekker de lading en geven net wat meer schwung aan wat je zeggen wilt. Mijn moeder strooide vroeger al met de voor mij als kind meest vreemde uitdrukkingen. Ik vermoed dan ook dat mijn voorliefde voor dit soort oneliners bij haar vandaan komt. Ik heb ze blijkbaar onbewust van haar overgenomen.
“Het klinkt toch ook een stuk leuker?”
“Ik heb je in de smiezen!” riep ze vaak om aan te geven dat ze mij als rebelse puber wel doorhad. Ik gebruik deze zin op mijn beurt ook weer om mijn bengels toe te spreken wanneer ze iets in hun schild voeren. Nog zo’n uitspraak van mijn moeder die ik zelf ook nog veelvuldig toepas: ‘Da’s een fluitje van een cent’. Zeg nou zelf, dit klinkt toch ook een stuk leuker dan ‘dat is een makkie’?
Intussen is het bord van mijn jongste nog steeds niet leeg. We zijn alweer tien minuten verder. Het eten zal inmiddels wel koud zijn. Mijn zoontje zit ongeduldig te wachten tot ik het toetje aankondig. Maar de regel is: we beginnen pas aan het dessert als iedereen uitgegeten is. Ik kijk dochterlief een beetje streng aan. “Wordt dat nog wat of moet ik wachten tot sint-juttemis?!” Het is eruit voor ik er erg in heb.
Deze column staat in Kek Mama 05-2022.
Meer lezen? Neem nu een abonnement op de #1 glossy voor moeders >
