Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (12) en Phaedra (9). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
Disclaimer: De inhoud van deze column kan schokkend zijn.
Ik wil namelijk graag een onderzoek met je delen, waaruit weer eens blijkt dat we onze kinderen in twee rigide hokjes indelen: het roze en het blauwe hokje. Het onderzoek betreft een groep peuters en hun ouders. Oké, ben je er klaar voor? Komt ‘ie. De peuters moesten op een plank klimmen die als een helling tegen een muur aan stond, een soort klimmuur. Wat bleek? De peuters met het biologische vrouwelijke geslacht, wat in de volksmond meisjes worden genoemd, durfden eerder naar de plank toe te gaan en omhoog te klimmen dan de jongens. Maar jongens zijn toch veel daadkrachtiger? En leiders? Niet dus. Dat leren ze van ons.
Goed. Het onderzoek nam nog meer stereotype weg, want veruit de meeste meisjes durfden veel hoger te klimmen dan peuters met het biologische mannelijke geslacht. Voor veel mensen (ouders) is dit heel contra-intuïtief. En dus doen we het in de praktijk meestal omgekeerd. Want wat bleek… Er werd op een gegeven moment aan de desbetreffende ouders gevraagd om de plank zelf op een bepaalde hoogte te zetten. Misschien raad je het al: ouders zetten de plank voor hun zonen hoger dan voor hun dochters. En zo gaat het dus ook in het ‘gewone’ leven. Jongens worden nu eenmaal meer uitgedaagd dan meisjes.
Lees ook – Patricia vraagt zich af: ‘Waarom mag één meisje niet met acht jongens kamperen in een tuin?’ >
Uit andere statistieken blijkt dat jongens vaak meer zakgeld krijgen dan meisjes. En ze worden eerder meegenomen in de wereld van financiën dan meisjes. Rekensommen worden toebedeeld aan zonen, dochters worden geprezen om een mooie tekening. Misschien denk je nu: ‘Kom op Patries, dat is toch allang niet meer zo!’ Het antwoord daarop is: jawel. We gaan nog steeds heel anders met onze zonen om dan met onze dochters. En misschien doe jij het al wel – super, zullen we een club vormen? – maar de maatschappij doet het nog heel vaak niet. Kijk maar eens goed om je heen…
Je kunt het vergelijken met een 3D-bril. De maatschappij heeft deze bril op en als ze ‘m afzetten is alles blurry. Zo ook bij gender. Het zit zo diep in ons DNA om jongens en meisjes anders te zien, dat het vaak onbewust gebeurt. Ik las laatst in een boek dat mannen de laatste jaren meer oxytocine aanmaken. Dat komt doordat vaders steeds vaker de zorgrol op zich nemen. Who would have guessed! We doen het dus zelf. Er zijn grotere verschillen binnen de biologische geslachten dan tussen jongens en meisjes onderling.
Oké, omdat de meeste mensen nog een genderbril op hebben (ik ben echt niet boos hoor, want het duurde ook lang voordat ik ‘m afzette) heb ik zitten denken hoe we in ieder geval het financiële gedeelte gelijk kunnen trekken. Waarom implementeren we niet een financieel vak op de lagere school? Waarin iedereen, ongeacht gender, leert wat het betekent om financieel verantwoordelijk te zijn voor jezelf en niet van het ‘andere geslacht’. Wil je de columns van Patricia liever luisteren? Dat kan hieronder, op Spotify. Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.