Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (12) en Phaedra (9). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
Tjeez lowies ik vind weer ergens wat van. Het waren twee hele kwesties die me deze week bezighielden. Waarom is het bovenstukje van maat 158 voorgevormd? En waarom mag één meisje niet met acht jongens kamperen in een tuin?
De eerste kwestie maar even onder de loep. Mijn oudste dochter was naar het strand met haar opa en bonus-oma en mocht een nieuwe bikini uitzoeken. Feest natuurlijk! Ze kwam thuis met een super leuk legergroen broekje met een topje met gouden elementen. Ik snapte volledig dat zij deze als 12-jarige helemaal de bom vond. Maar wat schetste mijn grote moeder-verbazing. Het bovenstukje had voorgevormde cups! Maat 158?! Joehoe, waarom? Welk signaal geef je hier af? Dat een meisje van 1 meter en 58 centimeter, gemiddeld zo’n 11 of 12 jaar oud, al borsten zou moeten hebben? En mocht deze bikini eventueel ook in de smaak zijn gevallen bij iemand met dwerggroei suggereert het nog steeds dat we allemaal maar mooie grote voorgevormde borsten moeten hebben. Ja, en daar beginnen we lekker mee als je maat 158 hebt. Hoppa. Welkom in de wereld, meisje.
“Ik vind het echt belachelijk. Stereotype en onwijs seksistisch”
En dan heeft ze ook nog eens een moeder die ontzettend voor ‘free the nipple’ is. Arm kind van mij, hoor je onze keukentafel gesprekken al? Nee, alle gekheid op een stokje. Ik vind het echt belachelijk. Stereotype en onwijs seksistisch.
Lees ook – Patricia: ‘Free my boobs! Of toch niet?’ >
Dan de tweede kwestie, waar ik je hulp bij nodig heb: twee meisjes en acht jongens gingen kamperen in de tuin. Super leuk idee, zo aan het einde van het schooljaar. Alleen toen kon één van de meisjes niet meer, waardoor het andere meisje ineens niet meer mocht. Want één meisje en acht jongens was ineens geen goed idee. Alle kids waren boos en teleurgesteld. Tja logisch, dacht ik. En welk signaal geef je deze ‘onschuldige’ 12-jarige kinderen hiermee af? Ik denk dat je met dit statement, ja ik zet het taal technisch even lekker dik aan, de genderkloof weer helemaal op de kaart zet.
“Welk signaal geef je deze ‘onschuldige’ 12-jarige kinderen hiermee af?”
Ik had vooral medelijden met de jongens, want lekker als er op deze jonge leeftijd al zo’n vooroordeel tegen je aan wordt gegooid. Denk even met mij mee. Als je als 12-jarige jongen al wordt weggezet als een potentiële aanvaller en de maatschappij dit soort dingen wel vaker over ‘jouw soort’ beweert, stevenen we dan niet op een selffulfilling prophecy af? En dan verandert er nog steeds precies helemaal niets. Goed, het was niet mijn dochter dat ene meisje. En als ik heel diep in mijn hart kijk (waarvan het fundament door een Boomer is gelegd) snap ik de ouders van dat andere meisje ook echt heus wel. Maar ik vind er toch wat van. En misschien jij nu ook… Wil je de columns van Patricia liever luisteren? Dat kan hieronder, op Spotify. Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.