Beeld: Eigen foto
Redacteur Melanie is getrouwd met Maurits, moeder van een energieke peuter en een baby. Als moeder van twee jonge kinderen leeft ze in een georganiseerde chaos van luiers en peuterdrama.
In dit artikel worden situaties van kindermishandeling besproken, wat emotioneel belastend kan zijn.
Een pleegmeisje uit Vlaardingen van tien jaar. Gevangen in een leven vol pijn en vernedering. Meer dood dan levend belandde ze in mei 2024 zwaargewond en mishandeld in het ziekenhuis. Het nieuws laat me niet los. Wat heeft ze moeten doorstaan? Hoe diep moet de angst zitten als zelfs je tweede ’thuis’ ook al geen veilige plek blijkt te zijn?
Sinds ik het nieuws over het meisje volg, spookt ze door mijn hoofd. Een meisje van tien. Tien! Op die leeftijd bouwde ik hutten in de woonkamer, speelde ik met mijn favoriete Barbie, tekende ik hartjes op papier en danste ik in prinsessenjurken. Niet in een luier, zoals het Vlaardingse meisje urenlang toe werd gedwongen. Zij hoorde ook te dansen met knalroze boa’s en te leven in een zorgeloze wereld met belegde boterhammen in de ochtend, een warm bed met lievelingsknuffels en een ouder die je troost als je valt. Maar zij kreeg niets van dat alles. Niets.
Deze week is de zitting begonnen voor de pleegouders Johnny van den B. (38) en Daisy W. (38). Of nee, noem het alsjeblieft geen pleegouders, want dat zijn ze niet. Het zijn monsters. Nóg meer afschuwelijke details komen boven water en dat maakt het walgelijke verhaal nog concreter en moeilijker te bevatten. Het meisje zou aan een ketting zijn vastgezet in een kooi met stroomdraden en haar hoofd werd kaal geschoren. Misselijkmakend. Net als de vernederende appjes over het meisje, die overigens voor de rest van haar leven blijvende zorg nodig heeft. De biologische moeder vertelde deze week dat het nog altijd slecht gaat met haar dochter. Ze kan niet alleen douchen, eten of lopen. Ook praat ze niet goed en lijkt het meer op babytaal. Mijn hart breekt als ik eraan denk.
Hoe kun je een kind, zo klein en zo kwetsbaar en wat al zo beschadigd is, zó laten lijden? Een kind dat meer dan ooit extra liefde nodig heeft. Hoe ver moet je verwijderd zijn van je eigen menselijkheid om een kwetsbaar meisje letterlijk te breken in plaats van te helen? En dan is er nog het schrijnende feit dat dit meisje in een pleeggezin zat waar al eerder andere kinderen werden mishandeld. Hoe kan dat? Hoe kan een systeem dat juist kinderen moet beschermen, besluiten om een kwetsbaar kind daar te plaatsen? En waar zijn de instanties in dit verhaal? Moeten zij niet ook, net als de pleegouders, voor de rechter komen?
Zoveel vragen, zoveel hartverscheurende feiten. Ik kan het niet meer lezen, horen of zien zonder aan mijn eigen kinderen te denken. Mijn eigen vlees en bloed van net twee jaar en bijna acht maanden oud, die de wereld ontdekken en eigen maken. Ik denk aan hoe ze lachen om kleine dingen, hoe ze zich aan mij vastklampen als ze moe zijn, hoe ze alles onderzoeken met glinsterende ogen vol verwondering. Hoe vanzelfsprekend het voor hen is om zich veilig te voelen, wetend dat ik er altijd ben. Die vanzelfsprekendheid raakt me nu nog dieper, omdat het voor het pleegmeisje uit Vlaardingen allesbehalve werkelijkheid was.
Terwijl ik dit schrijf, slik ik de brok in mijn keel weg. Dankbaarheid, maar ook verdriet, boosheid en machteloosheid razen door elkaar heen, omdat ergens anders een meisje van tien jaar waarschijnlijk nog steeds schrikt van elke aanraking en niet weet of ze ooit nog iemand kan vertrouwen. Vanavond, als ik mijn peuter voorlees en mijn baby zachtjes in mijn armen in slaap wieg, knuffel ik ze nog wat langer. Voor hen, maar ook voor het Vlaardingse pleegmeisje. Want liefde zou nooit een luxe mogen zijn.
De ultieme huishoudtip, beste nesteldrangaankoop en waarom ze precies een jaar na de geboorte van haar dochter werd verrast met een babyshower? Je leest het hier in de columns van Melanie.
Toen Aubree Jones trots een TikTok deelde waarin ze haar pasgeboren dochter introduceerde, verwachtte ze een stroom aan hartjes en felicitaties.
Iedere ouder kent het: die momenten waarop je kiest tussen je kind aankleden naar maatschappelijke normen of gewoon de vrede bewaren. Tot iemand anders je er subtiel op wijst dat je misschien een grens bent overgegaan.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van een lezer. Deze week het verhaal van Lizzy (36). Ze piekert over haar financiën en waar ze verstandig aan doet: herinneringen of geld sparen voor haar kinderen.
Al vanaf zo ongeveer tien minuten na de geboorte van de dochter van Lies, krijgt ze opmerkingen over die vlek op haar dochters wang. En dat is ze spuugzat.
Patrick (54) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Na maanden van stilte deelt Jacqueline van Pelt (37) eindelijk hoe het echt met haar gaat na de polyamoreuze breuk met Koen en Michelle Bollen (32).
