‘Verwennen we onze kinderen niet een beetje te veel?’
Mariëtte Middelbeek is journalist en auteur, en columnist voor Kek Mama. Samen met haar man Erik heeft ze twee kinderen: zoon Casper en dochter Nora.
Zondagmiddag, drie uur. Casper en Nora zaten in een speeldip en wilden op de iPad, maar ik stelde voor dat ze ergens uit hun zestien bakken speelgoed iets opdiepten om zich mee te vermaken. Zestien bakken, ja. Maar dat alles voldeed niet en Nora kwam met een ander idee: “We gaan in de jacuzzi!” Sinds kort hebben we namelijk een hottub in de tuin, wat natuurlijk een enorme luxe is. Twintig minuten later stonden ze klaar om te poedelen. En wij ook, want ach, het was wel gezellig zo met z’n allen.
Verwennen
Al dobberend zat ik wat te filosoferen over het feit dat mijn kinderen nu in een bubbelbad lagen, terwijl ik zelf misschien op mijn 25e mijn eerst jacuzzi-moment beleefde. Tevens hebben zij zoiets als een favoriete sushi, een gegeven dat ik opving tijdens een gesprek met Casper en ons buurmeisje. “Die oranje”, was het oordeel. Wij aten vroeger avg en gingen hooguit één keer per jaar uit eten.
“Hoe vaak ik ook zeg dat het niet vanzelfsprekend is wat er bij ons kan en dat we daar hard voor werken, ik hoop maar dat het ook aankomt”
Nora speelde laatst Thirty Seconds met een vriendinnetje en op de omschrijving ‘je kan erin zwemmen en er zijn golven’ riep het vriendinnetje vol overtuiging: “Center Parcs!” Ik vond dat hilarisch, maar met de hand volledig in eigen boezem vroeg ik me wel af: verwennen we onze kinderen niet een beetje te veel? Hoe vaak ik ook zeg dat het niet vanzelfsprekend is wat er bij ons kan en dat papa en mama daar hard voor werken, ik hoop maar dat het ook aankomt. En dat het feit dat ze eens in de zoveel tijd speelgoed aan de speelgoedbank moeten doneren ook een beetje helpt.
Lees ook: ‘Doen we eigenlijk wel genoeg leuke dingen met de kinderen?’ >
Verveling
Overigens bleek de bubbelbad-lol er na vijf minuten af en gingen de kinderen toch wat te spelen zoeken in die zestien bakken. Dat lukte niet, waarna ze op zolder oude lakens opdiepten en ineens alles waren van spook tot boot tot mummie tot tent tot een opgerold tapijt. Dat ging gepaard met een hoop geschater en het voelde voor mij wel geruststellend. Vooral omdat ik het beschouwde als mentale toestemming om die zestien bakken maar eens grondig uit te mesten en de speelgoedbank weer wat blijer te maken.
Dit artikel staat in Kek Mama 05-2022.
Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.
