Laura Hogendoorn is hoofdredacteur van Mamaplaats en columnist voor Kek Mama. Ze woont in ’t Gooi, samen met haar vriend Oscar en hun kinderen Roef (8), Sierd (7) en Maia (4).
Lees verder onder de advertentie
“Hebben jullie weleens ruzie over het buitenzetten van het vuilnis?” vraagt een vriendin. Ze zegt dat zij en haar man elke week dezelfde discussie voeren. “Nee”, antwoord ik. “We bekvechten thuis over veel dingen, maar het vuilnis is daar niet een van.” Dat moest er nog eens bijkomen…
Lees verder onder de advertentie
Rolverdeling
Mijn vriend en ik hebben naar mijn idee een goedwerkend systeem: hij doet alles in en rondom de keuken. Hij kookt. Altijd. Dus ook als ik zes vriendinnen uitnodig en hij het huis tijdens het etentje dient te verlaten. Omdat ik uitgebreid over ons seksleven wil roddelen, al dan niet klagen. Dan staat hij dus om vier uur ’s middags al een driegangenmaaltijd voor ons te prepareren. Terwijl ik met een glas wijn van een afstandje toekijk. En mag hij na afloop van het diner de gehele vaat doen.
Lees verder onder de advertentie
Maar goed, hij is ook gekke Henkie niet. Dus daar staat wel wat tegenover. Ik doe namelijk de rest van het huishouden. Ik verschoon elke week alle bedden. Ik was – zij het kokhalzend – de tas met voetbaltenues en sterk meurende sokken van zijn gehele voetbalteam. Ik dweil, niet al te vaak. En ben beste vrienden met de wc-eend.
Voor ons werkt dit als een tierelier. Ik bedoel: nooit discussies over wie het vuilnis buitenzet, wie de korsten van de wc schraapt en wie de haren uit het doucheputje trekt.
Enige is: wij kunnen nooit meer uit elkaar. Ook al zouden we het willen. Want eerlijk is eerlijk, ik heb geen idee hoe ik een ei bak of rijst kook. Laat staan een hele maaltijd op tafel moet toveren. En hij heeft nog nooit een wasmachine aangezet. Ik gok dat als ik hem een foto van onze Dyson laat zien, hij niet eens weet wat dat is. Waren we niet samen, dan zouden we totaal onthand zijn.
Lees verder onder de advertentie
Althans, op het gebied van het huishouden. Dat we daarnaast – los van elkaar – nog een heel werkend leven hebben waar we wél zelfstandig kunnen functioneren, was niet iedereen in huis opgevallen. Onze vierjarige dochter werd laatst gevraagd welk beroep haar ouders hebben. Zonder blikken of blozen wist zij te vertellen dat haar vader kok is en haar moeder schoonmaakster. Ach, ik keur het goed.
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”