Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar man, zoon (7) en dochter (9) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
“‘Nee, dat kan niet’, zei de huisarts. ‘Als je het gebruikt zoals aangegeven is, krijg je geen last van bijwerkingen.’ Toch zat ik daar, in de spreekkamer waar ik zelden kom. Na het achttien jaar lang smeren van hormoonzalf begon mijn huid te protesteren. Mijn klachten leken allang niet meer op het eczeem waarvoor ik het gebruik ooit begon. Als baby had ik er al last van, en na jaren vol huidellende kón ik op mijn twintigste gewoon niet meer. Ik was er zo klaar mee: mezelf verstoppen, de opmerkingen van wildvreemden incasseren, het wakker liggen van de jeuk, de schaamte. Janken en wanhoop als ik in de spiegel keek.
Eerlijk is eerlijk: die hormoonzalf was de eerste tijd een verademing. De uitslag verdween als sneeuw voor de zon. Het voelde als een wonder. Maar de laatste jaren werd mijn huid alleen maar slechter, vooral in mijn gezicht. Er viel niet meer tegenop te smeren. Nadat ik een aantal keer fiks last kreeg na een middagje in de tuin, begon het kwartje te vallen: de zon deed mijn huid geen goed. Eerst verbande ik mijn vertrouwde zonnebrand om over te stappen op een variant zonder parfum en andere overbodige toevoegingen. Toen ook dat niet hielp, probeerde ik mezelf gerust te stellen: ik was vast allergisch voor zonnebrand. Maar mijn intuïtie was het daar niet mee eens. Ik wist dat hormoonzalf en zonlicht geen goede combinatie zijn: het staat gewoon in de bijsluiter. Ook al was mijn arts het daar, om onbekende redenen, niet mee eens.
Voor mij was het echter overduidelijk: ik moet stoppen met dat spul. Ik voelde aan alles dat het me zoveel meer kwaad deed dan goed. Ik zocht op internet naar medestanders, want dat het niet zonder slag of stoot zou gaan, leek me logisch. Ik huiverde bij de ervaringsverhalen, werd ontmoedigd, voelde me aan de andere kant sterk en gesteund, en te midden van al die emoties besloot ik op een maandagavond: klaar. Dit was mijn laatste smeersessie. Een gloednieuwe dag stond voor me klaar: dinsdag 16 mei 2023, de dag die hopelijk mijn vrijheid zou gaan markeren.
De eerste maanden waren een hel. Zowel overdag als ‘s nachts gebruikte ik icepacks om de jeuk aan te kunnen. Slapen deed ik amper, en nagenoeg de hele zomer liep ik rond met lange mouwen en coltruitjes. Mijn kinderen liepen voor me naar de ijskast en deelden lieve knuffels uit. Een maand na de start begon ik aan een orthomoleculair traject: met het aanpassen van mijn voeding hoopte ik mijn huid te ondersteunen. Een hele rits aan voedingsmiddelen die ik al dan niet tijdelijk moest laten staan, geen tussendoortjes, zelfs geen stokbrood tijdens onze vakantie naar Frankrijk. Mooi. Ik had het nodig om me ergens in vast te bijten, als afleiding voor de jeuk die me het leven zuur maakte.
“En maak ik van pure gelukzaligheid een 360”
Na een paar maanden was de verbetering opzienbarend. Als een soort afscheidstournee trok de uitslag over mijn lijf om daarna op de meeste plekken weg te blijven. Ondertussen ben ik een jaar gestopt. Afgekickt, zo voelt het eigenlijk. Mijn huid heeft er nog nooit zo goed uitgezien. Op een paar snel geïrriteerde plekken na is mijn huid gezond. Ik vind het belangrijk om mijn kinderen te leren dat het om innerlijk gaat en niet om uiterlijk, maar even eerlijk: dat blijkt een stuk gemakkelijker wanneer je weer blij bent met je eigen spiegelbeeld.
‘Trust and allegiance, liberate yourself from hell’, zingt Lagwagon in het toepasselijke nummer May 16, al een favoriet sinds ik als tiener samen met mijn broers Tony Hawk’s Pro Skater 2 speelde. Met vertrouwen in en loyaliteit aan mijn lijf heb ik mezelf uit de hel van mijn eczeem bevrijd. Dat het bizar is dat deze zalf jaar na jaar zonder problemen voorgeschreven wordt, en dat er zwaardere middelen voor je klaar liggen als je er bijwerkingen van krijgt, is weer een ander verhaal. Voor nu zeg ik tegen iedereen: vertrouw op je gevoel. En maak ik van pure gelukzaligheid een 360.”
Lees meer van Lara:
Lara: ‘Ik gun mijn kinderen meer rust in hun koppies’
Lara is altijd thuis voor haar kinderen: ‘Geen BSO, geen overblijf, geen oppas, geen gesleep’
Lara: ‘Het is zover, we hebben een tiener in huis’
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week vraagt Sophia (30) zich af: hoe maak ik mijn schoonmoeder bewust dat mijn dochters twee verschillende kinderen zijn en niet van dezelfde cadeautjes houden?
Jij hebt geen reden nodig om je kind te verwennen met het nieuwste van het nieuwste. Herkenbaar? Moeders met deze sterrenbeelden shoppen wel heel veel voor hun kinderen.
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.
Pak je tassen, roep de kinderen en spring in de auto: Europa-Park is de volgende bestemming! Dit onbekende pretpark is nog niet zo bekend bij Nederlanders, maar een absolute must-visit als je Disneyland en De Efteling al gezien hebt.
Thuisblijfmoeder Holly McBride had er genoeg van. Toen haar man beweerde dat fulltime moeder zijn een makkie was, besloot ze hem een harde les te leren. Ze liep vroeg in de ochtend het huis uit, checkte in bij een hotel en genoot van 24 uur pure rust.
Heerlijk nieuws voor Tom Groot en zijn Marieke: de twee zijn voor de derde keer ouders geworden. Deze keer van een dochter. Het meisje luistert naar de naam Pip.