Ellen is bevallen: ‘Lieve, kleine Aiden, welkom in ons gezin!’

We waren goed bezig geweest, vrijdag tien mei. Bloemen gehaald voor in de tuin, een autozitje geregeld voor bij mijn ouders en een ijsje gegeten in het dorp. We hadden de tuin op orde gemaakt en een alcoholvrij biertje gedronken in de zon. Die avond keken we de ontknoping van de Keuken Kampioen Divisie met lekkere hapjes en ik weet nog dat ik dacht; mocht de baby vannacht of morgen komen, dan was dit een heerlijke laatste dag als gezin van vijf.

Hoe ging het ook alweer?

Die nacht werd ik inderdaad wakker, maar niet van weeën, zoals bij mijn eerdere drie bevallingen. Mijn vliezen waren gebroken en ik moest echt even schakelen. Wat was de procedure ook alweer? Oh ja, ligadvies want de baby was nog niet ingedaald. Ik wachtte even af of de weeën zouden starten, maar dat gebeurde in het opvolgende uur niet. Dus ik besloot Nils rond drie uur wakker te maken en verloskundige Niki te bellen. Zoals afgesproken kwam ze direct langs en constateerde dat de baby nog steeds niet ingedaald was. Gelukkig was het vruchtwater helder, maar er was nog geen sprake van weeën, dus we konden weer gaan slapen. Nils stond al bijna met de Maxi Cosi bij de auto, dus die kon hyperalert het bed weer in.

Uiteindelijk hebben we allebei nog best goed geslapen, maar de volgende dag was er nog steeds geen sprake van weeën. Ik hobbelde beneden wat rond, hielp met Sophia, probeerde in bed een wee op te wekken door mezelf in een soort meditatieve toestand te brengen (ik had eigenlijk geen idee wat ik aan het doen was), maar het hielp uiteraard geen reet. Niki nam contact op en vroeg hoe het ging. Ik zei dat het een beetje rommelde, maar dat er niks concreets gebeurde. Ze zou langskomen zei ze, en ik moest maar gewoon lekker blijven liggen.

Gratis en voor niks

Wat verrassend was, was dat ik toch drie centimeter ontsluiting bleek te hebben. Hé, dacht ik. Chill! Gratis en voor niks. Ook was de baby inmiddels wél ingedaald. Bevalling begonnen dus, zo ongeveer. Het was toen half één ‘s middags. Niki adviseerde me lekker onder de douche te gaan, dan zou zij beneden wat administratie gaan afhandelen. Nils bracht ondertussen Sophia naar mijn ouders. Ik stapte volledig relaxt onder de douche en zoals Niki al voorspelde, kwamen de weeën toen op gang. Na een half uurtje leek het Niki beter om richting het ziekenhuis te gaan, dus we reden naar het Rijnstate, waar ook Lewis en Sophia poliklinisch geboren zijn.

Wauw-moment

Ik liep zelf naar de verloskamer, kletste lekker met Nils en Niki en we werden hartelijk ontvangen in dezelfde verloskamer als waar Sophia was geboren. Ik had toen echt een ‘wauw-moment’. De verpleegkundige had een projector in de donkere kamer aangezet, waardoor het plafond een soort Melkweg was geworden. Verschrikkelijk luxe en mooi en ik moest denken aan de bevalling van Miles. Het andere uiterste had ik ook meegemaakt. In ieder geval hielp het me heel goed om in mijn bubbel te komen. Na een paar foto’s van de mooie kamer gemaakt te hebben, besloot ik dat ik best even in het fijne bad wilde zitten en daar ben ik helemaal niet meer uitgekomen. Een badbevalling kon ik nog niet van mijn lijstje strepen, maar nu wel! Want een klein uurtje later werd onze zoon Aiden in bad geboren. Om half twee reden we naar het ziekenhuis en om half vier was Aiden er al. Wat een vlotte en fijne bevalling was dit weer!

“Een badbevalling kon ik nog niet van mijn lijstje strepen, maar nu wel!”

Niki, onze verloskundige die ook bij de start van Sophia’s geboorte aanwezig was geweest, had tijdens de hele dag eigenlijk precies in de gaten wat ik nodig had. Ze gaf me het mentale zetje in de goede richting door me te vertellen dat mijn bevalling toch echt was begonnen toen ik zelf nog sceptisch was. Sowieso, onze verloskundigenpraktijk was fantastisch. Enorm lieve dames met heel veel kennis van zaken en daarnaast was het ook altijd gewoon gezellig, een combinatie die ik zelf erg prettig vind. Een goede verloskundige aan je zijde is zó belangrijk. Lieve Niki, Elky en Martine van Verloskundigen Lingewaard, jullie zijn geweldig. Bedankt!

Lieve kleine Aiden

Nu is Aiden inmiddels (op het moment van schrijven) tien dagen oud en het is een superlief, rustig en tevreden ventje. Lewis en Miles zijn dol op hem en Sophia is een heerlijke, hyperactieve, ondeugende dreumes die constant wil helpen met haar broertje. Ze wil hem aaien, op zijn neusje drukken en ‘toet’ roepen en als hij verschoond wordt zit ze er het liefst naast. De kraamweek verliep heel ontspannen en kalm, we namen de ruimte om het ritme en de structuur te vinden in ons grote gezin van zes. De blauwe wolk was (en ís) oprecht fantastisch en ik had een heel fijne kraamverzorger: mijn eigen lief, Nils. Daarover schrijf ik de volgende column, hoe de kraamweek was zonder ‘echte’ kraamverzorgster.

Lieve kleine Aiden Bobby Jake, we zijn allemaal zo gek op jou. Aan liefde zul je niets tekortkomen. Welkom in ons gezin!

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.