Fotografie: Kee & Kee
Kirsten Schilder is getrouwd met zanger Nick Schilder en moeder van Nikki, Julian en Jackie. Daarnaast is ze oprichter van Making Memories.
Soms heb je van die momenten waarop alles ineens een beetje kantelt. Niet omdat het je overkomt, maar juist terwijl jij dacht alles keurig onder controle te hebben, komt er een opmerking voorbij die je compleet verrast. Zoals die van mijn bijna 13-jarige zoon Julian, die mij met één zin ineens in een heel ander licht zette.
We keken samen Voetbalouders, die heerlijke serie waarin Ilse Warringa op geniale wijze de rol van Marenka vertolkt. Ilse, bekend van De Luizenmoeder, is meester in het oprekken van het alledaagse. Ze vergroot stereotype types uit met zoveel flair, dat ze pijnlijk herkenbaar worden: de driftige ouder, de bemoeizuchtige, de negatieve zuurpruim, de overbezorgde en natuurlijk de ietwat irritante.
Ik betrapte mezelf erop dat ik diep onder de indruk was van haar. Hoe ze ieder personage iets herkenbaars meegaf. Zelfs ik herkende me in allemaal een beetje. Tot Julian me na de laatste aflevering aankeek en droogjes zei: “Ma, jij lijkt echt op haar.” Bam. Die zag ik niet aankomen.
Ik bedoel, het kan niet aan de lange blonde vlechten liggen, noch aan haar kledingstijl hoewel ik, als niet-Volendamse, toch altijd wel een beetje “anders” lijk te zijn dan de rest. Misschien is het mijn eeuwige regelneef-gedrag: altijd aan het organiseren, aan het rennen, zonder ooit echt iets op de rit te hebben. De moeder die na al die jaren nog steeds niet weet op welk veld er gespeeld wordt. Die in de groeps-app nét iets te enthousiast reageert en daardoor misschien stiekem ook wel een tikkie irritant gevonden wordt.
Julian keek me verbaasd aan. “Hoezo neem je dit zo serieus?” vroeg hij. “Ik bedoelde het goed! Jij bent toch altijd positief? Je wordt nooit echt boos, dat zeggen zelfs mijn vrienden. En je bent bij elke wedstrijd.” Hij vond het juist lief, dat ik elk vriendinnetje van zijn zus begroet met “lieverd”, omdat ik het simpelweg echt hele leuke meiden vind.
Tóch blijft het hangen. Als ik weer eens als enige reageer in de meiden-app van Jackie’s klas. Of als ik mijn vriendinnen een herinnering stuur om nu een datum te prikken, anders zien we elkaar wéér pas na de herfstvakantie. Of als ik met volle overtuiging zeg: “Wat klinkt het mooi samen!” wanneer Julian met Nick achter de piano zit. En ik met een knipoog toevoeg dat hij dit muzikale talent natuurlijk van míj heeft. Waarop Julian zegt: “Weet je wat ik van jou heb? Mijn liefde voor chocomelk. Dat dronk jij toch elke dag toen je zwanger was?”
Tja. Als Ilse Warringa in het volgende seizoen met een beker chocomelk aan het veld staat, dan is het voor Julian helemaal duidelijk. Dan is “Ma” niet langer gewoon een afkorting van mama, maar een directe verwijzing naar Ma-renka. En dan bén ik het gewoon: de moeder die een beetje veel wil, een beetje weinig structuur heeft, soms wat rommelig is en nét niet helemaal in het stramien past, maar ach, wie doet dat wel?
En eerlijk? Ik zou het voor geen goud anders willen. ‘Ma’ zijn is zo gek nog niet.
Meer lezen van Kirsten? Hier vind je haar andere columns.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
We kennen haar allemaal: de moeder die, terwijl jij nog druk staat te kletsen over traktaties en Cito-scores, al half in de auto zit. Niet omdat ze onvriendelijk is, maar omdat het schoolplein gewoon niet haar natuurlijke habitat is. En geloof ons: haar sterrenbeeld verraadt alles.