Meet Johanna (36): biologiedocent, seksuele gezondheidsconsulent, en mama van twee jongens (5 en 7). Na haar recente scheiding jongleert ze met het ouderschap en deelt ze haar avonturen en inzichten.
Het proces van rouwen (om een scheiding) is niet iets, nadat je alle fasen doorgegaan bent, dat je volledig afsluit. Soms word je opnieuw overmand door verdriet, boosheid of een andere fase, doordat je getriggerd wordt door een situatie in je huidige leven.
Ik weet dat met Sinterklaas en Kerstmis voor de deur de triggers van: het gelukkige gezin, samen zijn met een liefdevolle familie, bij mij ervoor zorgen dat er een gevoel van falen zal komen….een gevoel van teleurstelling. Ik weet dat dit komen gaat, dus kan ik me erop instellen. Ik zal lief voor mezelf zijn, het doorvoelen, mezelf de ruimte geven om het te omarmen en erin te zitten, wetende dat het tijdelijk is en uiteindelijk weer mooiere tijden aan komen.
Soms wordt je echter overvallen door iets onverwachts, iets nieuws. Je had geen idee dat het een trigger voor je zou opleveren… Het gebeurde toen hij me aankeek en zei dat hij me echt heel erg leuk vind, om wie ik ben, hoe ik ben. Hij begrijpt me op een dieper niveau dan velen. Sidenote is dat dit niet een houdbare situatie wordt, hij is bezet en ik doe daar niet aan. Zeker omdat ik recente ervaring heb aan de andere kant van zo’n verhaal.
‘Ik weet dat met Sinterklaas de triggers van ‘het gelukkige gezin’ bij mij zorgt voor een gevoel van falen’
Maar ik had me hier niet op ingesteld, ik werd overvallen. En nu zit ik ermee…. Aan de ene kant voel ik me een puppy, die de gehele tijd de behoefte heeft om geaaid te worden. De aantrekkingskracht is enorm: ‘Geef mij de bevestiging dat je me leuk vind, dat je me ziet’. Ik raak in de war…. ‘Waarom heb ik die bevestiging van hem nodig? Wat voegt dat toe voor mij? Waarom deze buitenaf zoeken en niet vanuit mezelf?’.
Aan de andere kant stoot ik alles wat ik voel hard af. Ook weer reflecterend hierover: ‘Ben ik misschien juist bang voor deze positiviteit? Dat ik er niets voor hoef te doen dat iemand mij ziet? Mij leuk vind? Durf ik dit nu niet toe te laten en dat ik daarom zeg dat dit niet voor mij is? Ben ik een idioot dat ik dit nu uit mijn vingers laat glippen?’.
Ik kijk terug naar mijn vorige relaties in mijn leven. Twee keer was ik verliefd en langdurig samen. Ik wil deze fasen in mijn leven niet wegzetten als iets negatiefs, maar ik ben veranderd en als ik nu kijk naar deze relaties, was mijn rol hierin niet dezelfde die ik nu zou willen aannemen.
Ergens heb ik mezelf aangeleerd te moeten werken voor liefde. Ik moest bewijzen dat ik liefde en genegenheid waard was. Dan cijfer je jezelf weg, probeer je je aan te passen aan een ander, zonder dat de ander dat vraagt. Ik verwachtte daar waardering voor en vond dat mijn inspanningen beantwoord moesten worden, zonder dat ik überhaupt hierover communiceerde.
Ik had dus behoeften die totaal niet beantwoord werden en was daardoor, achteraf gezien, een groot deel van de tijd niet gelukkig. Dat wil ik niet meer en wil nu alles eraan doen om dat te bewerkstelligen. Dus moet ik mijn grenzen aangeven, beseffen wat ik waard ben en wat ik verdien.
Iemand die mij ziet, begrijpt en wil vieren, maar bovenal voor mij wil gaan en wil investeren in mij. Minder dan dat ga ik niet meer toelaten. Hele mooie conclusie, nu alleen dit gevoel volledig eigen maken en vasthouden. Zodat als ik meneer tegenkom, ik met twee benen op de grond, voor mijn eigen geluk kan gaan.
Lees meer van Johanna:
Johanna: ‘Ik gaf mezelf de taak om een uitstekende wingwoman te zijn die avond’
Johanna: ‘Hij wil haar zo snel mogelijk introduceren aan de kinderen’
Johanna: ‘Het voelt alsof mijn positie als moeder in gevaar wordt gebracht: moet ik ze nu gaan delen?’
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.