Meet Johanna (36): biologiedocent, seksuele gezondheidsconsulent, en mama van twee jongens (5 en 7). Na haar recente scheiding jongleert ze met het ouderschap en deelt ze haar avonturen en inzichten.
Er heerst onrust in mij. Vandaag kwam ik ze bijna samen tegen en alleen al daardoor sloeg de lucht
me uit de longen. Ik had niet kunnen voorspellen dat alleen al de gedachte aan wat de situatie had kunnen zijn als ik twee minuten eerder daar was geweest, me zo van slag zou maken. Het wordt dan
opeens echt, je kan het niet meer negeren of weglachen. Ik ben er dus blijkbaar niet klaar voor om geconfronteerd te worden met hen samen. Toch is dit iets dat zal gebeuren en hoe zal ik me dan voelen? Sterker nog, wat als ik dan de kids bij me heb. Ik wil niet dat zij hier nu al mee geconfronteerd worden, zeker niet met mijn gevoel in die situatie.
Als er een partij is die nergens last van mag hebben, dan zijn het mij kinderen. Hoe langer ik hierover nadenk, hoe angstiger ik word. Want ik ben hun moeder, de vrouwelijke hoofdpersoon in hun leven en nu voelt het alsof die positie in gevaar gebracht wordt. Dat lieve woorden en knuffels opeens niet meer alleen voor mij zouden zijn, maar dat ik hen moet gaan delen in de toekomst. Ongeacht of dat met haar is of met een ander.
Het is een onvermijdelijk iets. Hoe ga ik daarmee dealen? Hoe zorg ik ervoor dat ik daar niet aan onderdoor ga? Dat al die woede en agressie die je voelt er niet uit barst? Want het kan niet dat je
jezelf daarin laat gaan, toegeeft aan die fantasieën die zich gemanifesteerd hebben in je gedachten.
Je hebt kinderen en je moet erboven staan, wat je ook vindt of denkt. Hun welzijn staat voorop.
Toch blijft het gevoel sluimeren, de angst, de woede. Nu ligt dat natuurlijk voor een groot deel bij mezelf, het gevoel niet goed genoeg te zijn, het idee dat ik heel hard moet werken voor de liefde van een ander. Een stukje ongezonde hechting, dat zich uit in de behoefte om constant bevestiging te krijgen dat je liefde waard bent. Het is handig je daar bewust van te zijn en dit niet mee te geven aan je kinderen, betekend echter nog niet dat ikzelf daar dan geen last meer van heb.
Johanna: ‘Dit kan ik niet alleen dragen, dit gaat mijn leven volledig ontwrichten’ >
Patronen zijn hard te doorbreken. Godzijdank heb ik nu allemaal vriendinnen om me heen die me
steunen, er voor mij zijn en bovenal me bij mijn arm grijpen met de boodschap dat ik een top moeder
ben en dat ik voor mijn jongens het allerbelangrijkste in de wereld ben en dat altijd zo zal zijn. Ik
geloof ze, in de kern weet ik dat ze gelijk hebben. Maar de emoties blijven me soms overvallen, die
onzekerheid en die angst. Dus nu heb ik geleerd om dan mijn telefoon te pakken, te bellen naar die
lieve vriendinnen, mijn emoties toe te laten en dan samen met hen mijn angsten onder ogen te
komen. In de hoop dat wat de toekomst ook zal brengen; ik het dan, samen met hen, wél aan kan.
In de extra dikke special van Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Soms zijn de grootste levenslessen verpakt in kleine, intieme momenten. Voor Maxime Meiland was dat het moment waarop ze haar dochtertje Claire vertelde wie haar biologische vader is.
Sommige ouders lijken het moeilijk te hebben met één kind, terwijl andere een tweede of derde erbij juist veel pittiger vinden. Hoe werkt dat nou?
Voor veel ouders lijken games zoals Minecraft en Fortnite onschuldig: creatief bouwen, samen spelen en plezier maken. Maar experts waarschuwen dat deze videogames kunnen bijdragen aan gokverslavingen bij kinderen.
Voor vrouwen neemt de kans om zwanger te worden na hun 35ste af. Lange tijd werd gedacht dat dit vooral te maken had met de kwaliteit van de eicellen. Maar nieuw onderzoek laat zien dat ook de cellen, zenuwen en bindweefsels rondom de eicellen een belangrijke rol spelen bij het rijpen van de eicellen en […]
Claire, de driejarige dochter van Maxime, zal in het nieuwe seizoen van Chateau Meiland een stuk minder te zien zijn. Het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heeft ingegrepen, vertelt Erica Meiland aan Veronica Magazine.
Je kleine spruit met een rugzak die half zo groot is als z’n lijfje de school zien binnenstappen, is een moment waar je hart van overstroomt. Trots, ontroering, lichte paniek: alles tegelijk. En terwijl jij nog met een brok in je keel bij het hek staat, huppelt je kind vrolijk naar binnen zonder ook maar […]