Fotografie: Emma Peijnenburg
“Ze heeft ernstig ondergewicht”, zei de vrouw van het consultatiebureau terwijl ze haar scherm verontrust aankeek. Ik keek naar mijn dochter, die op dat moment vrolijk door de kamer rende, een stoel beklom en weer terug sprong. “Ze moet naar de kinderdiëtist.”
Dit kon bijna niet, hoorde ik haar mompelen. Voor de zekerheid werd ze nog een keer gewogen, maar het hetzelfde kwam eruit: 2 jaar en 4 maanden oud, 98 centimeter lang en 11,7 kilo zwaar. En volgens hun grafiek hoorde daar een BMI bij dat in de categorie ‘ernstig ondergewicht’ viel. Toen ik opperde dat ze er toch echt gezond uitzag, zei de consultatiebureaumevrouw (is dat haar officiële titel eigenlijk?) wat onzeker, terwijl ze het scherm naar me toe draaide: “Ja, ze ziet er vrolijk en energiek uit, maar… kijk, volgens de grafiek…”
Tja, die grafiek. Daar bungelde mijn dochter inderdaad ergens onderaan, ver buiten de lijntjes.
Nu ben ik de eerste die roept dat je het consultatiebureau met een korreltje zout moet nemen. Ze doen goed werk, echt waar, maar soms kijken ze iets te lang naar hun scherm en iets te kort naar het kind, is mijn mening. Dat heb ik geleerd van de consultatiebureau-tijd met mijn oudste. Dat ik met vier maanden nog geen oefenhapjes had gegeven was belachelijk en dat hij op 1-jarige leeftijd tussen ons in sliep al helemaal. Toen hij weigerde een toren met blokjes te maken, was er ook al paniek in de tent, want ontwikkelde hij zich wel goed genoeg?
En toch, tóch voelde ik ineens een steek van twijfel. Ze bunkert als een bouwvakker, dus eten doet ze zonder twijfel genoeg, maar wat als dat betekende dat er dan een onderliggend probleem was? Wat als er iets mis was met haar darmen? Of misschien had ze een gekke aandoening? Voor ik het wist, had ik ingestemd met een afspraak bij de diëtist.
’s Avonds lag ik nog steeds te piekeren. Wat als ze écht iets had? Na een uur en een geruststellend belletje met mijn moeder begon mijn nuchtere brein weer te werken. Mijn kind is blij, gezond, energiek, ontwikkelt zich goed, heeft nul klachten en ziet er niet uitgemergeld uit. Mijn moedergevoel was glashelder: dit is dikke vette onzin en er is niks aan de hand. En dat gevoel heeft me nog nooit in de steek gelaten.
Uit nieuwsgierigheid gooide ik haar gegevens later nog in de WHO-grafiek – de wereldwijde variant in plaats van alleen Nederland – en daar was ze ineens keurig gemiddeld. Niks geen ernstig ondergewicht. Blijkbaar verschilt het nogal in welk boekje je kijkt.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben blij dat het consultatiebureau bestaat, echt waar. Uiteindelijk doen zij ook maar hun werk en hebben ze het beste voor met je kind. Maar in the end kent geen enkele grafiek mijn dochter beter dan ik. En die afspraak met de diëtist, die heb ik geannuleerd.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoon (5) en dochter (2). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Meer columns van Heather lees je hier. Of volg haar op Instagram.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Er zijn van die momenten waarop je denkt: ‘Ik kan dit niet alleen’. De was wacht, het eten moet nog op tafel en je peuter huilt alsof de wereld vergaat. Gelukkig hebben we Kim Feenstra.
We denken vaak dat een goed gesprek de sleutel is tot een sterke relatie, maar wat als juist níéts zeggen de magie bewaart?
Je zwangerschap mogen aankondigen is voor velen een leuk en memorabel moment. Voor Inge is het ook zeker memorabel, maar niet op de positieve manier die ze gehoopt had. Het moment dat ze de echo liet zien, staat in haar geheugen gegrift.
Caroline Tensen (61) staat te springen van geluk: ze wordt oma! In maart verwacht de presentatrice haar allereerste kleinkind.
Elf jaar samen, middenin de tropenjaren en nog steeds stapelgek op elkaar. Presentatrice Jet van Nieuwkerk en haar partner Ward van den Bosch lijken het geheim van een stabiele relatie te hebben gevonden. En nee, het gaat niet om wekelijkse date nights.
Ze zeggen dat opa’s een speciaal plekje hebben in het hart van hun kleinkinderen, en eerlijk, we snappen allemaal waarom.
