Suzanne: ‘Het baren zelf kan ik makkelijk als ’talent’ op mijn CV plaatsen’

“Het vrouwenlijf, wat een creatie van moeder natuur. Ik heb mij nog nooit zo verbaasd over mijn lijf als tijdens mijn zwangerschappen.

Seintje van moeder natuur

Ik viel van de ene verbazing in de andere. Hoe je lijf zich aanpast ter voorbereiding op een kind. En hoe het zich na de geboorte weer aanpast om de boel inhoudelijk schoon te maken en te zorgen dat het gereed is om eventueel verder te ‘fokken’. Mijn lijf nam dit overigens wel heel serieus. Na vijf weken begon mijn gewone cyclus weer alsof er een seintje werd gegeven. Ga door, ga ervoor.

Lees ook – Vaders voelen zich vaak buitengesloten bij zwangerschap

CV-uitbreiding

Mijn drie zwangerschappen waren zeker niet ondragelijk. Ook ik ging de eerste 12 weken in survivalstand, maar buiten dat eerste trimester verliepen mijn zwangerschappen meer dan oké. Het baren zelf kan ik makkelijk als ’talent’ op mijn cv plaatsen, hier bleek ik ‘goed’ in te zijn. Tuurlijk, de eerste keer was even schrikken vanwege het natuurgeweld dat ineens op je afkomt, maar het was goed te doen. Sterker nog: het past ook makkelijk onder het kopje ‘hobby’s’ op dat cv. Ik vind het een fantastische ervaring: het wereldje waar je even in leeft, de oerkracht die je als vrouw ervaart en alles wat erbij komt kijken.

Er was echter één punt dat ik totaal, compleet, voor de volle 100 procent heb onderschat. Borstvoeding!

Wat was dit in vredesnaam?

Ik weet nog goed bij mijn eerste zwangerschap dat er, voordat er überhaupt een kind was, al melk op gang kwam. Ik twijfelde geen moment of dit goed zou komen. Onze kleine meid dronk dan ook fantastisch. Wel begonnen er in mijn voedings-droombeeld wat scheurtjes te vormen. Letterlijk, want auw! Wat was dit in vredesnaam? Bij elke hap zat ik aan het plafond. Niet alleen door die heerlijke scheuren in mijn tepels (beter bekend als tepelkloven), maar wat dacht je van die buik die de eerste dagen samentrekt bij elke teug die je kind neemt.

Om nog maar te zwijgen over de stuwing. Keiharde megabollen in je bh. Oh en geloof me, dit is alles behalve sexy: verschrikkelijk op z’n minst. Als klapper op de vuurpijl kreeg ik een borstontsteking. Die bevalling kon ik makkelijk hebben, maar een borstontsteking… Wat een gruwel is dat!

Lees ook – Tara: ‘Door het hele borstvoedingstraject waren ze verbitterd geworden’

“Het baren zelf kan ik makkelijk als ’talent’ op mijn CV plaatsen”

Het geëtter

Meteen hierna begon het geëtter. Onze kleine meid dronk moeizamer, leek niet voldaan en had onrust. Ik snapte er niks van. Het leek zo goed te gaan en ineens was ze niet, nee nooit meer verzadigd?! Hormonen, vermoeidheid en wat pijntjes waren de boosdoeners die de twijfels in mijn hoofd plantten. Waar ik voorheen zelfverzekerd dacht dit te rocken, kwam daar de verontrustende frustratie. Na een avond vol tranen, nadat ik haar non-stop twee uur lang had aangelegd, opperde manlief om een flesje te maken. Ik beet nog net niet zijn hoofd eraf.

Lees ook – ‘Borstvoeding is een kwestie van doorzetten. Nou, inmiddels weet ik beter’

Een kleine traan

Ik hield het nog twee weken vol, totdat mijn moeder zei; “Meid, ik heb jou ook maar heel eventjes borstvoeding gegeven en jij bent er niet slechter van geworden.” Dit moment, vijf weken na de geboorte, maakte dat ik er de brui aan gaf. We startten met de fles en wonder boven wonder ging het beter. Honderd keer beter! Ons meisje kwam weer aan, sliep door en was relaxt. Ik had even een traan gelaten, omdat ik afscheid moest nemen van borstvoeding geven. Dat het zo positief uitpakte zorgde dat ik het snel achter me kon laten. Althans, dat dacht ik…”

Of Suzanne haar andere meiden ondanks deze ervaring toch borstvoeding heeft gegeven, lees je in deel 2 van deze column.

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.