Suzanne is samen met haar man Guido en moeder van drie meiden. Lou, Keet en de kleine (ukke)Puk. Om de week schrijft ze over het moederschap en haar tikkeltje chaotische huishouden met liefdevolle grenzen. Van dansen, tot zingen en veel glitterlijm. Veel kan en mag. Suzanne bekijkt de wereld met een open blik en schuwt niet om eerlijk te zijn over het moederschap. Bovenal probeert zij ook weer gewoon Suus te zijn.
In deel 1 van deze column deelt Suzanne haar eerste ervaring met borstvoeding.
“Tijdens mijn tweede zwangerschap vroeg de verloskundige weer of ik borstvoeding wilde geven. Ondanks mijn eerste ervaring, zei ik volmondig ‘Ja!’. Zou het misgaan, zou ik stoppen.
Ons tweede kindje kwam ter wereld. Hoewel ze een luie en kleine eter was, ging het voeden prima. Totdat ik na twee weken weer een onrustige en onverzadigde baby had. Het voelde alsof mijn borsten leeg waren, maar de lactatiekundige zei dat ik moest doorzetten. ‘Het is een kwestie van vraag en aanbod’. Ieder baby’tje had immers een moeilijk eetmoment, liet ik mij vertellen.
k heb gezweet, geploeterd, gehuild en gemopperd. Na een bezoek aan het consultatiebureau waar bleek dat ons meisje bijna niet aankwam, zette ik er een punt achter. Ik gaf weer op, maar in tegenstelling tot de vorige keer, viel het me zwaar.
Lees ook – Georgia: ‘Ik wilde niet afwachten tot het makkelijker zou worden, ik wilde op die roze wolk zitten waar iedereen het over had’
Ik herinner me goed dat ik met een vriendin meeging naar een yoga-moedergroep, waar vrouwen hun kinderen ter plekke borstvoeding gaven en enthousiast vertelden over de voordelen ervan. ‘Het is zo goed voor je kind!’ ‘Je kunt je kind niets beters geven!’ Op dat moment voelde ik me echt als de grootste mislukking onder de moeders. Ik had het gevoel dat ik had gefaald omdat ik niet in staat was om mijn kinderen borstvoeding te geven.
Mijn laatste zwangerschap bracht weer die beruchte vraag bij de verloskundige teweeg. Dat deed iets met me. Paniek, emotie, en twijfel namen de overhand. Wilde ik dit nog wel een keer? Wat als het weer niet zou lukken?
Voor de tweede keer zei ik heel nuchter: ‘Ach, als het niet lukt, stop ik er gewoon mee.’ Maar zo werkt het natuurlijk niet in de praktijk. Als je aan borstvoeding begint, moet je deze moederlijke taak goed volbrengen. De angst om weer te falen bezorgde me zweet op de rug. Toch kon ik het niet verkroppen dat mijn derde kindje niet aan mijn borst zou liggen.
Lees ook – ‘Mijn baby weigert de fles, hoe bouw ik veilig de borstvoeding af?’
“Op dat moment voelde ik me echt als de grootste mislukking onder de moeders”
Pfew… Ik kon rustig ademen. Mijn lichaam produceerde voldoende melk. Zodanig dan er een voorraad in de koelkast terechtkwam. Ondanks de toevoer moest ik dit derde avontuur vroegtijdig stoppen. Alweer. Niet omdat het niet lukte, maar vanuit een weloverwogen beslissing.
In de eerste weken heeft je kleine gemiddeld 10 voedingen per dag nodig. Dit vergt veel tijd en energie, die ik niet alleen nodig had om te herstellen van de bevalling, maar ook om mijn andere meiden voldoende aandacht en zorg te bieden. Daarom had ik er vrede mee dat ik nooit meer borstvoeding zou geven.
Lees ook – Vijf jaar en borstvoeding: ‘Als je het niet wil zien kijk je maar de andere kant op’
Je denkt nu misschien: uiteindelijk wordt elk kind toch groot door borstvoeding of flesvoeding, wat maakt het uit? Maar zo werkt het niet in het brein van een pas bevallen vrouw. Ook al kun je daar nog zo nuchter over denken tijdens de zwangerschap, daarna is het echt andere koek.
Elke vezel in je lijf zegt dat jij dit kindje moet voeden, zoals moeder natuur dat heeft bedacht. Je lijf bereidt zich op de meest bizarre manieren voor, maar niks bereid je voor op wat het met je doet als het anders gaat dan in de boekjes, zoals de theorie voorschrijft.
Dus misschien moet er eens een boekje verschijnen met: wat als het niet lukt? Met alle dingen die je mentaal en fysiek te wachten staan. Lukt het niet met de tiet? Treur dan niet. Een bestseller, zeg ik je!
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Presentator Daphne Bunskoek (51) koos er bewust voor om geen kinderen te krijgen. In de GRAPES Podcast vertelt ze aan Bridget Maasland (50) waarom het leven in de perfecte gezinsbubbel haar niet gelukkig zou maken.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
Naomi (30) werkt in duurzaamheidscommunicatie bij een gemeente en is getrouwd met Youp (33). Samen zijn ze de trotse, soms oververmoeide ouders van tweeling Ties en Evi (bijna drie). Verwacht in deze column geen opvoedadviezen, maar wel veel liefde, chaos en herkenbare peuterperikelen uit het leven van een tweelingmoeder. Je kunt haar ook volgen op […]