Beeld: Getty Images
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke week vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Maaike (29) is alleenstaand moeder van Noëlle (6).
“Mijn dochter en ik zijn met z’n tweetjes. Ik raakte zwanger van een onenightstand en de vader toonde geen interesse. Nu leven we dolgelukkig in een huis met roze muren en is elke avond filmavond.
Noëlle ligt goed in de groep en heeft veel vriendinnetjes. Alleen maar rozengeur en maneschijn, zou je zeggen, maar er is één pijnpunt: met haar allerbeste vriendinnetje mag ze niet afspreken. Haar ouders vinden mij niet goed genoeg. Dat weet ik niet uit eerste hand, maar via een leidster van de naschoolse opvang, tegen wie de moeder van het vriendinnetje zich onomwonden had uitgelaten. Ons huis is te rommelig, mijn opvoeding te ‘vrij’. Ik zou niet weten in welk opzicht: mijn dochter heeft dezelfde, gangbare opvoedregels als haar leeftijdsgenootjes. Ik laat haar nooit alleen thuis, ze gaat op tijd naar bed, we eten gezond en we hangen geen rare sekte aan. Wat die ouders zo dwars zit, is mij een raadsel. Soms is het vriendinnetje illegaal bij ons. Wanneer mijn dochter en zij elkaar per ongeluk tegenkomen bij het buitenspelen en stiekem snel iets bij ons komen drinken, bijvoorbeeld. Ik zie er geen kwaad in. Zolang de ouders me niet persoonlijk aanspreken, weet ik ten slotte van niets. Er komen zo vaak buurtkinderen even wat drinken tijdens het buitenspelen.
Lees ook ‘Moet ik de ouders van de pestkop aanspreken?’ >
Toch zit het onderwerp me steeds meer dwars. Het vriendinnetje laat zich steeds vaker uit tegen Noëlle over uitspraken van haar moeder. Dat ze het gek vindt dat ik zo’n jonge moeder ben. En dat we een ‘huishouden hebben van Jan Steen’ – wat meteen een mooi lesje kunstgeschiedenis opleverde. Ik begrijp niet waarom de moeder me veroordeelt, en bovenal vind ik het zielig dat onze dochters niets liever willen dan samenspelen, maar het blijkbaar niet mogen. Een tijdje geleden heb ik haar een e-mail gestuurd waarin ik voorstelde eens kennis te maken omdat onze dochters bevriend zijn. Haar mailadres stond in een algemene mail van de kinderopvangorganisatie. Ik kreeg nooit een reactie, maar misschien klopte het adres niet. Ondertussen ben ik de ongefundeerde oordelen zat en twijfel ik over wat ik moet doen. Laat ik haar kletsen en accepteer ik dat mijn dochter niet met haar beste vriendinnetje kan afspreken, of zoek ik nóg een keer contact – desnoods door gewoon bij haar aan te bellen?” Meer afleveringen van het dilemma? Elke week komt er een nieuw verhaal op KekMama.nl. Lees hier de eerdere dilemma’s.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.