Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Lees verder onder de advertentie
Monique (42) is bewust alleenstaande moeder van Fabiënne (8).
Monique: “Vanaf de eerste dag in groep 1 maakt een jongen in de klas het leven van mijn dochter zuur. Het begon met een duw in de gang of een por in de speelhoek, maar al snel kwam er ook verbaal geweld bij. Hij noemde Fabiënne dik, stom en lelijk, en sinds ze een keer een opdracht niet begreep, kwam daar ook dom bij. Ik kaartte het probleem aan bij de juf, die er meteen bovenop zat. Even ging het beter.
Sinds groep 3 heeft de pestkop een legertje meelopers om zich heen verzameld, dat Fabiënne en haar vriendinnen ook tijdens het buitenspelen lastigvalt. We wonen in een kleine, verkeersluwe nieuwbouwbuurt; kinderen kunnen hier al op jonge leeftijd veilig op straat spelen. Eerst waren het alleen scheldpartijen. De laatste tijd wordt het intimideren. Eén jongetje eiste een paar weken geleden dat een vriendin van Fabiënne haar onderbroek liet zien, anders zouden ze haar slaan. Fabiënne kwam finaal overstuur thuis.
Lees verder onder de advertentie
Nadat ik de volgende ochtend direct naar de schooldirectie was gestapt, zijn zijn ouders op het matje geroepen. Sindsdien is het rustig onder schooltijd, maar op straat gaat de terreur door. Ook andere kinderen hebben last van het groepje.
Ouders
School is verantwoordelijk voor de veiligheid onder schooltijd, maar over wat op straat gebeurt hebben ze niets te zeggen. Van andere ouders hoor ik dat de ouders van de pestkop zich niets laten zeggen, en dat het pestgedrag naar hun kind zelfs toenam nadat ze de vader hadden aangesproken. Wat kan ik doen om het ernstige pestgedrag toch te stoppen? Moet ik ondanks de waarschuwingen van buitenaf, toch met zijn ouders praten?”
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.