Bron: Canva
In een opwelling besloot Marije iets te doen wat eigenlijk echt niet kon: de unibrow van haar vier maanden oude baby verwijderen.
Marije, alleenstaande moeder van Rosie (1): “Ik weet dat je dit bij een baby niet mag doen. Echt. En toch heb ik het gedaan. Toen mijn dochter vier maanden oud was, heb ik haar unibrow weggehaald.
Mijn dochter is prachtig. Grote, bruine ogen waar je in verdrinkt, een bos zwart haar waar menig vrouw jaloers op zou zijn en… volle wenkbrauwen die in het midden nét iets te veel van elkaar houden. Zo gemeen als het klinkt, ik vond het gewoon niet mooi. Het was alles wat ik zag als ik naar haar keek.
Toen ik een fotoshoot plande om haar babyglorie vast te leggen, begon het te knagen. Want die foto’s zijn voor altijd. Ik weet dat het belachelijk is, maar ik zat er tóch mee in mijn maag.
De avond voor de shoot, terwijl ze vredig lag te slapen, stond ik met een pincet in mijn hand boven haar wieg. Ik voelde me een monster. In mijn hoofd hoorde ik haar al krijsen. Dit ging hem niet worden.
Ik ging over op een scheermesje. Heel voorzichtig, met chirurgische precisie, haalde ik wat donshaartjes tussen haar wenkbrauwen weg. In tien seconden was het gebeurd en ze sliep door als een roosje.
De volgende ochtend keek ik naar haar en voelde ik me vreselijk. Niet omdat ze er anders uitzag (ze zag eruit als zichzelf, maar dan nét wat frisser), maar omdat ik haar had veranderd. Mijn perfecte baby, die helemaal prima was zoals ze was. Sindsdien heb ik het nooit meer gedaan. Ze heeft nog steeds aanwezige wenkbrauwen, maar nu ze groter is valt het wat minder op dan in de babytijd. Ze is wie ze is, en ze is prachtig.
Toch weet ik zeker dat, als ze later die babyfoto’s terugziet, ze me dankbaar is. Althans, dat houd ik mezelf maar voor.
Ook Sandra heeft een geheim. Ze brak de pols van haar dochter en loog erover. Haar verhaal lees je hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Wat begon als een onschuldige stranddag, veranderde onverwachts in een moment van pure paniek voor Elise en haar gezin toen haar vriend de zee in ging.
Kinderen en een outfit kiezen: het is een combinatie die in veel gezinnen zorgt voor dagelijkse discussies, dramatische modeshows en onverwachte stijlkeuzes. Wat doe je als ouder: blijf je strijden, of laat je ze een keer zelf ervaren wat werkt en niet? Maartje koos voor dat laatste.
Als je je kindje bij iemand onderbrengt, wil je diegene echt kunnen vertrouwen. Logisch. Als dat in de praktijk niet blijkt te kunnen, is dat als een klap in je gezicht. Het overkwam Nikkie.
Je weet dat beklemmende gevoel als je per ongeluk appjes leest die niet voor jouw ogen bestemd waren? Of als je partner wel héél vaak “gewoon een collega” noemt? Experts slaan alarm: emotionele affaires komen steeds vaker voor. En nee, het hoeft niet fysiek te zijn om pijnlijk te zijn.
Voor de schoolfoto kleed je je kind natuurlijk aan in de mooiste kleren. Haartjes leuk. Snoeten goed gepoetst. Hopen dat er geen gaten zijn gevallen in het gezicht of gebit. Nou ja, dit geldt vooral voor moeders. Vaders houden er vaak toch net een andere standaard op na.
Een avondje uit eten met het gezin kan heerlijk zijn, even geen afwas, lekker eten en quality time. Maar voor de bediening is het soms een heel ander verhaal. Want hoewel kinderen vaak de schuld krijgen van rommel en chaos, zijn het verrassend vaak de ouders die het meeste gedoe veroorzaken.
