Niks time-out en naughty chairs; als ’t aan de Amerikaanse psycholoog Becky Kennedy ligt stoppen we met straffen en tonen we begrip voor onze kinderen, bepleit ze in haar bestseller Het goede in ons.
Toen klinisch psycholoog Becky Kennedy moeder werd (inmiddels heeft ze drie kinderen), merkte ze al snel dat ze straffen vreselijk vond. En dus ontwikkelde ze een eigen opvoedmethode die volgens haar het beste in je naar boven brengt.
“Of dit eindelijk goed opvoedadvies zou zijn? Verbinding maken met je kind in plaats van te straffen is eerder een nieuwe benadering”, zegt Becky Kennedy – of dóctor Becky Kennedy zoals de Amerikanen haar noemen, vanuit haar kantoor in New York.
“Mijn opvatting dat het gedrag van je kind en zijn identiteit twee verschillende dingen zijn, is voor veel ouders een eyeopener. Maar de gedachte erachter is simpel: gedrag laat slechts zien waar je kind behoefte aan heeft en dat besef geeft je de kans om te ontdekken hoe hij echt in elkaar zit. Het goede nieuws: je kunt bij jezelf beginnen om dat te leren begrijpen.
Stel: je bent er vanochtend niet aan toegekomen om die ene mail te versturen. Of te sporten terwijl je je dat wel had voorgenomen. Zegt dat iets over wie je in wezen bent? Dat je niet invoelend of liefdevol bent? Nee toch? Als je dat doorziet, kun je het ook toepassen op je kind.
Veel opvoedstijlen, zeker van de generaties vóór ons, gaan over het vormen van gedrag. Als je dit doet krijg je een beloning, als je dat doet krijg je straf. Maar daarbij ben je niet bezig met het opvoeden van een mens, met complexe emotionele behoeften. Het is alleen maar conditioneren.
Natuurlijk kun je niet verwachten dat je kind meteen in het gelid springt bij dit inzicht. Om door te dringen tot je kind en echt contact met hem te maken moet je eerst ‘verbindingskapitaal’ opbouwen. Het is belangrijk dat je een vertrouwensband met je kind opbouwt waarbij je ook echt oog voor hem hebt.
“Het is belangrijk dat je een vertrouwensband met je kind opbouwt waarbij je ook echt oog voor hem hebt.”
Dat lukt met behulp van een paar vrij eenvoudige basisstrategieën, waarvan ik ‘Spelen Zonder Telefoon’-tijd – SZT-tijd – de belangrijkste vind. Ik bedacht die regel toen ik me realiseerde hoe erg ik zelf was afgeleid met mijn telefoon in de buurt en mijn kinderen dan niet de volledige aandacht gaf. Tijdens SZT-tijd is het de bedoeling dat je je helemaal richt op de wereld van je kind, en mee te gaan in zijn spel en ideeën – hoe ongemakkelijk dat in het begin misschien ook voelt.
Ook een doeltreffende strategie: het Bijtankspel. Toen mijn oudste kind zich moeilijk kon verzoenen met de geboorte van mijn jongste en eigenwijs, brutaal en boos werd, zei ik: ‘Volgens mij heb jij niet genoeg mama in je, volgens mij kom ik maar tot je enkels!’ Dan moesten we dus bijtanken. Knuffelen tot we erbij neervielen, tot hij zei: ‘Ja, nu zit je tot hier’, en zijn hart aanwees.
Nog een strategie: de Emotionele Vaccinatie. Daarmee bereid je je kind voor op toekomstige ‘narigheid’, zoals het inleveren van de iPad. Als je op voorhand zegt: ‘Laten we voordat je de iPad krijgt eens bedenken hoe het voelt als je hem weer moet inleveren’, bespaar je jezelf én je kind op den duur een hoop gedoe. Zeg: ‘Het is moeilijk om te stoppen met wat je leuk vindt, hè? Dat vind ik ook.’
Geen heilige graal, maar zo breng je je kind wel stapje voor stapje vaardigheden bij om met moeilijke emoties om te gaan en veerkrachtig te worden.
Lees ook – ‘Ik vraag mijn kinderen soms hoe ik een betere mama voor ze kan zijn’ >
Benader het speels, laat je kind weten hoe vergelijkbare situaties voor jou voelen of voelden toen je jong was met de opmerking: heb ik je weleens verteld dat…? Ga naast hem zitten om je in te leven in zijn gevoel en het op zijn niveau te benaderen.
O, en vergeet bovenal niet voor jezelf te zorgen. Om verbinding te krijgen met je kind moet je daar eerst zelf de energie voor hebben, dus gun jezelf dat warme bad en laat tot je doordringen wat je voelt. Wil jij dat je kind later over je zegt: ‘Mijn moeder zorgde nooit voor zichzelf, want ze had het te druk met voor ons zorgen?’ Ik niet.
Ik hoop dat mijn kinderen later zeggen: ‘Mijn moeder heeft me laten zien dat opvoeden niet betekent dat je jezelf verliest. Opvoeden betekent dat je je kind helpt zich te ontwikkelen en te groeien, terwijl je jezelf ook ontwikkelt en groeit.’
In mijn praktijk zie ik veel mensen die wel weten wat voor ouder ze willen zijn, maar niet hoe ze die kunnen worden en of ze er zelfs wel toe in staat zijn. Die bij hun kind tegen problemen aanlopen als driftbuien, slaan, brutaliteit, niet willen luisteren, onzekerheid, verlatingsangst, liegen, rivaliteit tussen hun kinderen enzovoorts.
“Veel mensen weten wel wat voor ouder ze willen zijn, maar niet hoe ze die kunnen worden”
Veel ouders zijn het vertrouwen in zichzelf kwijt en denken dat ze niet opgewassen zijn tegen het ouderschap. Maar dat zijn ze wel, en dat begint bij henzelf. Ik probeer ze dat vertrouwen terug te geven en ze te laten inzien dat bijna iedereen van nature over de eigenschappen beschikt om zijn kinderen goed op te voeden, en om die verbinding te maken.
Ik ben niet bang dat we ze opvoeden tot prinsjes en prinsesjes met mijn methode. Of te veel overleggen met onze kinderen. Juist niet. Natuurlijk is het belangrijk dat ze luisteren en de regels volgen, maar het is ook belangrijk dat ze later vrije geesten worden, in plaats dat ze blindelings doen wat anderen dicteren. Dat lukt alleen als ze de ruimte en veiligheid voelen om zich te ontwikkelen in wie ze zijn. Als je dat stimuleert vanuit liefdevolle verbinding, voorkom je ook dat ze daarmee starre volwassenen worden die niet kunnen mee- of samenwerken.
Mijn methode is geen one size fits all, ieder kind en iedere ouder is anders. Maar als je ervan uitgaat dat je kind in de basis net als jij een meelevend, liefdevol en ruimhartig mens is, leer je je kind dat ie goed is zoals hij is. Dan groeit hij zelfverzekerd op en vertrouwt hij op wat hij voelt, omdat wat hij voelt er mag zijn. Dat helpt hem later ook om grenzen te stellen.
Nee, niet dat ik de perfecte moeder ben. Ik kan mijn eigen boek óók nog steeds heel goed gebruiken. Mijn man roept weleens als ik even uit mijn slof schiet: ‘Hé, lees even op pagina X of in dat hoofdstuk.’ Want thuis ben ik niet Dr. Becky, maar ook gewoon maar mama.”
Meer lezen? Het goede in ons, € 24,99, Uitgeverij Bruna. Kijk ook op goodinside.com
Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Als ouder probeer je alles zo goed mogelijk te doen voor je kind. Maar wat als je goede intenties onverwacht botsten met de – soms bijzondere – schoolregels? Isa ontdekte dit op de harde manier toen een onschuldige waterfles voor drama zorgde.
Jij hebt geen reden nodig om je kind te verwennen met het nieuwste van het nieuwste. Herkenbaar? Moeders met deze sterrenbeelden shoppen wel heel veel voor hun kinderen.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week vraagt Sophia (30) zich af: hoe maak ik mijn schoonmoeder bewust dat mijn dochters twee verschillende kinderen zijn en niet van dezelfde cadeautjes houden?
Bizarre, hormonale of gewoonweg crazy aankopen. We doen ze allemaal weleens. Wekelijks vertelt een moeder aan Kek Mama over haar grootste, duurste of vreemdste miskoop. Deze keer Chantal (35) die een dure winterjas kocht voor haar dochter.
Lisa van den Akker (34) is moeder van vier kinderen én hoofdredacteur van Kek Mama. Regelmatig schrijft ze een column over haar avonturen en gedachtes als moeder van een gezellig, maar ook chaotisch gezin.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.