‘Wat heb je aan een ton op de bank als je geen herinneringen maakt?’

Marieke (38), alleenstaande moeder van Isa (6):

“Ik ben nooit een spaarder geweest. Als kind brandde het geld al in mijn zakken. Kreeg ik van mijn opa en oma geld, dat rende ik er nog net niet direct het huis mee uit, op weg naar de speelgoedwinkel. Daarin was ik totaal anders dan mijn zus. Ik weet nog dat ze een keer triomfantelijk vertelde dat ze honderd gulden in haar spaarvarken had zitten. Ik vond dat magisch klinken. Magisch en ongelooflijk. Zoiets zat er voor mij echt niet in.

Big spender

Ik heb het karakter van mijn moeder, mijn zus lijkt op mijn vader. Mijn moeder was ook een big spender. Dat kon ook, want mijn ouders hadden het behoorlijk goed in financieel opzicht. Elk weekend kwam mijn moeder weer met tassen van de duurste winkels thuis. Daar mopperde mijn vader weleens over, het mocht allemaal wel wat minder van hem. Ze had er geen boodschap aan. Het was toch fijn dat ze er altijd uitzag om door een ringetje te halen?

“Je leeft maar één keer en voor je het weet kan het voorbij zijn”

In 2002 overleed ze. Ze was een kerngezonde vrouw, maar toen kreeg ze alvleesklierkanker en ging in zes weken tijd dood. Bij mij wakkerde dat nog meer het yolo-gevoel aan. Je leeft maar één keer en voor je het weet kan het voorbij zijn, dat was de les die ik uit haar overlijden trok. Stel niets uit. Wat heb je aan een ton op de bank als je geen herinneringen maakt? Laat toch rollen dat geld.

Spaargeld

Acht jaar geleden kreeg ik een relatie met Samuel, de vader van Isa. Hij staat net zo in het leven als ik. We zijn allebei heel erg impulsief en doen niet moeilijk over geld uitgeven. We hebben samen wel iets gespaard, maar dat mag geen naam hebben. Meer dan 5000 euro hebben we nooit op onze rekening gehad.

Toen we uit elkaar gingen, hebben we de spaarrekening gesplitst en daar heb ik 1000 euro aan overgehouden. Van de rest van het geld heb ik meubels gekocht. Van die 1000 euro blijf ik echt af, heb ik met mezelf afgesproken. Dat is voor een noodgeval, zoals een reparatie aan mijn auto of een kapotte wasmachine.

Bestedingsruimte

Samuel en ik zijn gelukkig nog steeds heel goede vrienden. Over geld hebben we nooit gedoe, als Isa iets nodig heeft betalen we dat samen. Isa is vier dagen per week bij mij, drie dagen bij hem. Ik huur via mijn vader voor een spotprijs een appartementje dat hij ooit kocht als investering. Ik betaal hem daarvoor 600 euro huur per maand; wie kan dat tegenwoordig nog zeggen?

Inclusief toeslagen, kinderbijslag, een beetje alimentatie en mijn salaris heb ik maandelijks zo’n 3200 euro te besteden. Een bedrag waar ik makkelijk iets van opzij zou kunnen zetten, maar ik doe het niet. Ik wil genieten, lekker lunchen met Isa, samen een weekendje weg, uit met vriendinnen, die mooie schoenen kopen of even fijn languit op de stoel van de schoonheidsspecialiste liggen. Waarom niet, ik werk er toch ook hard voor? Het feit dat ik zo makkelijk ben met geld heeft ook een andere reden. Ik weet dat ik er over een paar jaar behoorlijk rooskleurig bijzit.

Lees ook – ‘Mijn man is tenenkrommend gierig’ >

Erfenis

Mijn vader is nu 79 en zijn gezondheid holt hard achteruit. Hij heeft twee jaar geleden al een hartaanval gehad en is daar nooit helemaal van hersteld. Mijn zus en ik hebben allebei niet het idee dat hij nog heel lang zal leven. We hebben niet een heel warme band met hem. Hij is een echte zakenman, nog steeds. Ik vind hem wat hard, hij zal niet zo snel zijn emotie tonen.

Ik zal er echt wel verdrietig om zijn als hij overlijdt – het is toch je vader – maar het zal anders zijn dan toen met mijn moeder. In haar verloor ik een vriendin, iemand van wie ik echt zielsveel hield. Mijn vader zie of spreek ik soms weken niet. En eerlijk; dan mis ik hem ook niet.

“Ik fantaseer er weleens over wat ik allemaal met dat geld ga doen”

Er staat mijn zus en mij een behoorlijke erfenis te wachten. Ik weet niet precies om hoeveel geld het gaat, maar wel om tonnen. Het huis waar hij in woont is geheel hypotheekvrij. Dan is daar nog het appartementje waar ik nu in zit en ik weet dat hij een flinke spaarrekening heeft – dat heeft hij regelmatig door laten schemeren wanneer hij mij weer eens liet weten dat ik verkeerd bezig was in zijn ogen. Ik fantaseer er weleens over wat ik allemaal met dat geld ga doen. Ik ga er in elk geval een heel mooie reis naar Amerika mee maken, samen met Isa.

Investering

Ja, ook dat toekomstige geld brandt dus alweer in mijn zakken. Laatst liep ik met een vriendin door de stad en zagen we een waanzinnige jas van Isabel Marant hangen; 600 euro, las ik op het prijskaartje. Ik had op dat moment mijn salaris al bijna opgemaakt en kon het echt niet betalen. ‘Nog eventjes en dan trek je hier gewoon je pinpas voor’, zei een stemmetje in mijn hoofd. Ik vind dat een heerlijk vooruitzicht.

Wat ik wel ga doen, is het geld dat ik van mijn vader erf beleggen. Hoe weet ik nog niet, maar ik denk dat ik tegen die tijd eens ga zitten met een vermogensbeheerder om alles goed te regelen. Dat doe ik deels omdat ik er toch wel een beetje verstandig mee om wil gaan en deels uit zelfbehoud. Ik ben echt in staat in een opwelling een spiksplinternieuwe Mini te kopen, namelijk. Daarin moet ik wel een beetje worden afgeremd.

Hoe lekker ik momenteel ook in dit appartementje zit, ik zal een deel van de erfenis in stenen gaan stoppen. Ik wil een eigen huisje met een tuin kopen. Het hoeft helemaal niet groot te zijn, we zijn toch maar met z’n tweetjes. Maar ik mis nu echt een buitenruimte. Mijn zus en ik kunnen dit appartement dan wel weer verhuren – voor een hoger bedrag dan 600 euro per maand uiteraard.

Geld moet rollen

Geld maakt niet gelukkig, maar het is wel erg makkelijk als het er is. Mijn beste vriendin heeft het niet breed. Zij is ook alleenstaand en moet het doen met een veel lager salaris. Daarbij heeft zij niet het vooruitzicht op een fikse erfenis. Ook doet haar ex heel moeilijk over geld. Hij weigert bijvoorbeeld extra geld voor nieuwe schoenen over te maken. Of dan wil hij ineens weer niet aan de zwemles meebetalen.

“Geld maakt niet gelukkig, maar het is wel erg makkelijk als het er is”

Ik vind het heel pijnlijk te horen hoe zij soms de eindjes aan elkaar moet knopen. Ze wil niet zielig gevonden worden en ze vindt het heel lastig als anderen iets voor haar willen betalen. Toch doe ik dat regelmatig. Ook in dat opzicht moet geld namelijk rollen bij me; ik ben heel gul. Ik deel wat ik heb graag met anderen.

Het dochtertje van mijn vriendin is anderhalf jaar jonger dan Isa; al Isa’s kleding gaat die kant op als ze er is uitgegroeid. En als mijn vriendin en ik samen uit eten gaan, pak ik regelmatig de rekening. ‘Laat me, ik ben blij dat ik dit kan doen’, druk ik haar dan altijd op haar hart. Gelukkig sputtert ze inmiddels niet meer zo heel hard tegen.”

Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.