Beeld: Getty Images
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
Freya (31) is alleenstaand moeder van Nicky (3).
“‘O, doe je het helemaal alleen? Wat stoer van je, je komt natuurlijk nooit aan jezelf toe.’ De buitenwereld heeft er doorgaans wel een beeld bij, hoe het leven eruit ziet als je je kind alleen opvoedt. En dat klopt in grote lijnen, meestal. Al realiseren weinig mensen hoe zwaar het echt is als nóóit een break hebt, en begrijpen even weinig mensen het als ik de zorg dus zonder schroom eens in de zoveel tijd even uit handen geef. Hebben andere moeders daar geen partner voor?
En zo toog ik op vakantie met mijn nieuwe partner, vorige maand. Ja, zonder zoon. Nicky en ik zijn altijd samen, ik doe alles voor hem, dag en nacht. Maar om dat vol te houden, moet ik af en toe ook op adem komen.
Ik had het zelf niet bedacht, maar vorige maand was ik zó moe, dat mijn vriend als verrassing twee vliegtickets naar Griekenland onder mijn neus schoof. Lief, maar ergens was ik ook een beetje boos; hoe kon hij denken dat ik zonder mijn kind op vakantie zou gaan – en dat überhaupt zou willen?
“Hoe ging ik dit volhouden als ik nooit eens écht de tijd nam om op te laden?”
‘Omdat je ook tijd voor jezelf nodig hebt’, antwoordde hij – zelf vader van twee jonge kinderen in een co-ouderschap. ‘Gelukkige moeder, gelukkig kind’, knipoogde hij er olijk achteraan. Hij had natuurlijk gelijk. Hoe ging ik de zorg in mijn eentje volhouden als ik nooit eens écht de tijd nam om op te laden?
Lees ook – Laat ze maar praten: deze moeders gaan regelmatig alleen op vakantie >
Mijn moeder nam de zorg voor haar kleinzoon maar al te graag op zich tijdens onze vakantie. Ze bonjourde me nog net de deur niet uit. Voor Nicky maakte het echt niet uit of hij zat te scheppen op het strand van Oostvoorne, waar zij woont, of op het strand van Griekenland, zei ze. En gelijk had ze.
Mijn vriend en ik beleefden een soort wittebroodsweken samen. En Nicky? Die had niet eens zin om nadien met me mee naar huis te gaan. It takes a village to raise a child. En ik ben het hoofd van dat dorp, maar dankzij alle behulpzame ‘inwoners’ wel een opgeladen versie. Ik koester de kans die mijn moeder en mijn vriend me geboden hebben. Volgend jaar gaat Nicky naar school en is hij zich er meer van bewust als we op vakantie gaan; die kansen samen krijgen we nog genoeg.”
Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
De zoon van Annelies is het type kind waarvan je blijft zeggen: ‘het is me er eentje’. Bram vreet van alles uit, maar nooit écht vervelend. En hij ziet er zo schattig uit, met die grote blauwe ogen en die blonde krullen.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.
