Beeld: Shutterstock
Jenneke (34) zal de zomer met haar gezin op een Franse camping niet snel meer vergeten.
“Mijn kinderen van zes en zeven maakten de eerste dag op de Franse natuurcamping al vriendjes. De zon scheen, onze tent stond pal aan een meertje, de krekels zongen en ik voelde weer vlinders in mijn buik voor mijn man. Alle ingrediënten voor een droomvakantie. De ouders van de Franse campingvriendjes stonden twee tenten verderop. Leuk stel, en binnen de kortste keren hadden we afgesproken de kinderen om de beurt ’s ochtends brood te laten halen voor beide gezinnen; wel zo makkelijk. Het contact ging niet veel verder dan dat: mijn Frans is niet meer wat het geweest is, en de Fransen spraken nauwelijks Engels. De kinderen hadden geen last van de taalbarrière: die speelden dagen aaneengesloten met elkaar in het water en communiceerden met handen en voeten. Man en ik verslonden het ene boek na het andere en kwamen zowaar weer eens echt aan elkaar toe. We genoten.
In de tweede week van onze vakantie kwam de Franse campingvader naar me toe. Mijn man was boodschappen aan het doen met de kinderen, en stomtoevallig was de vrouw van de campingvader op dat moment eveneens op pad met haar gezin. Ze waren die middag naar een cave geweest, vertelde hij. In zijn hand hield hij een bag-in-box met drie liter wijn. Had ik misschien trek in een glaasje? Ik heb altíjd wel trek in een glaasje, maar tegelijk sloeg de schrik me om het hart. Ik spreek best een beetje Frans, maar hoe ging ik een complete conversatie draaiende houden op mijn eindexamen havo-niveau?
Lees ook Fotoserie: Falende moeders >
Twee glazen wijn later bleek dat stukken makkelijker dan ik dacht. De vader amuseerde zich kostelijk om mijn gehakkel, maar we begrepen elkaar. Onze gezinnen waren in geen velden of wegen te bekennen. We namen er nog eentje, en ons gesprek werd steeds diepgaander. Hij vertelde over zijn zieke vader, en hoe hij hoopte dat het leven voor de beste man niet ophield, na zijn dood. Een beetje aangeschoten zocht ik naar de Franse vertaling van wat ik hem wilde vragen: of hij geloofde in een god. ‘Croyez-vous en…’, stamelde ik. Wat was dat ook alweer in het Frans, god? Misschien snapt ‘ie me als ik het Engelse woord gewoon een Franse tongval geef, hoopte ik, en probeerde het nog een keer: ‘Croyez-vous en… gode?’ De campingvader verslikte zich in zijn wijn, schoot op uit zijn stoel, en liep rood aan. Daarna barstte hij uit in een onbedaarlijke bulderlach. Ik verschoot op mijn beurt ook van kleur: wat had ik in vredesnaam gezegd? Op dat moment kwamen mijn man en kinderen aanlopen, en ik vertelde wat er gebeurd was. Snel tikte mijn man mijn vraag in op Google. Daarna barstte ook hij in lachen uit. Ik had de campingvader niet gevraagd of hij in god – verrek ja, dieu was het woord – geloofde, maar in dildo’s.” Dit verhaal stond eerder in Kek Mama.
Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
