Ian Sohn, alleenstaande vader en eigenaar van een groot bedrijf in Chicago, heeft een mooie boodschap voor alle werkende vaders. ‘Verontschuldig je niet voor het hebben van een gezin.’
‘Ik hoef niet te weten waarom je een film hebt gekeken in plaats van je mail te checken’, zo begint Ian. ‘Ik hoef niet te weten dat je te laat komt vanwege een afspraak met een tandarts, of dat je eerder weggaat om bij de voetbalwedstrijd van je kind te kunnen zijn. Ik hoef ook niet te weten waarom je niet met me wilt dineren als ik op een dinsdagavond bij je in de buurt ben. Of waarom je vandaag vanuit huis werkt.’
Ian vindt het onzin dat vaders zich verontschuldigen tegenover hun werkgever, want we zouden met z’n allen wat meer vertrouwen in elkaar moeten hebben. ‘Ik wil niet dat je je schuldig voelt omdat je een mens bent. Omdat je een leven hebt.’
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.