Elizabeth Broadbent heeft drie zonen (9, 7 en 5), die stapelgek zijn op elkaar. Maar de band tussen haar oudste en jongste is bijzonder.
Lees verder onder de advertentie
Allemaal spelen ze met elkaar, schrijft ze in een blog. De middelste en jongste zijn echte speelmaatjes, terwijl de middelste en de oudste vooral samen dingen ontdekken. ‘Maar tussen mijn oudste en mijn jongste gebeurt iets anders.’
Haar oudste, Blaise, was vier, toen de jongste werd geboren. ‘We hebben hem direct na de geboorte bij hem gelaten, en meteen wilde hij helpen met de baby. Luiers pakken, water brengen wanneer ik zat te voeden en de baby vasthouden. Onze middelste kreeg er weinig van mee.’ Wat het leeftijdsverschil ook is, wanneer de jongste wordt geboren, wordt de oudste de speciale helper, denkt Elizabeth.
Lees verder onder de advertentie
Beschermer
In hun geval begon de speciale band al vóór de geboorte, schrijft ze. ‘We konden geen naam bedenken voor de baby. Vanaf de achterbank zei mijn oudste: “Simon, en hij wordt geboren tijdens Halloween.” En zo geschiedde.
De oudste wordt de beschermer van de kinderen, zodra een jongste geboren wordt, denkt Elizabeth. ‘Wanneer Simon valt, is Blaise er als eerste bij. Wanneer hij huilt, komt Blaise hem troosten. Als Simon iets wil hebben, gaat Blaise het voor hem halen. De keren dat ik riep: wie is hier de moeder, jij of ik, zijn ontelbaar. Zelfs nu Simon vijf is, wordt hij door zijn grote broer betutteld en verzorgd.’
Blaise is heilig voor Simon, zegt ze, al maken ze ook gewoon ruzie. En het is niet dat haar middelste buiten de boot valt; hij heeft twee broers die even dichtbij hem liggen qua leeftijd, en dus altijd iemand om mee te spelen. Maar het is anders. ‘Blaise heeft het hele leven van Simon vanaf het eerste moment meegemaakt. Dat zal mijn oudste altijd iets magisch geven.’
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Er zijn van die zinnen die automatisch uit je mond rollen zodra je moeder wordt. Je hoeft er niet eens over na te denken, ze zitten ergens opgeslagen tussen de gebroken nacht en de koude koffie. Een daarvan? “Omdat ik het zeg.” Maar hoe vertrouwd die uitspraak ook voelt, hij blijkt in de praktijk minder […]
Steeds meer kinderen hebben een overvol schema, van sport en muziek tot kunst. Waar vroeger één naschoolse activiteit genoeg was, is nu bijna elke vrije minuut ingevuld. Experts spreken van FOMO-parenting.