Marie: ‘Door mijn moeder heb ik de voornaam van mijn zoon veranderd’

Heather Serry

17 juni, 2025 - 20:00

Leestijd: 3 minuten

Marie, moeder van Elias (1): “Toen ik zwanger was van ons zoontje, stond ik op een blauwe wolk. Alles voelde magisch, spannend en nieuw. Mijn man en ik waren er al vrij snel uit: als het een jongetje zou worden, zou hij Zayn heten. Kort en krachtig, precies wat we wilden. We zagen het al helemaal voor ons: kleine Zayn die straks in de box zou liggen, zijn naam op het geboortekaartje of op een geboortetegeltje. Het was perfect. Vonden wij.

Erg hip

Omdat ik altijd een hechte band met mijn moeder heb gehad, wilde ik haar als eerste vertellen welke voornaam we hadden gekozen. Ze is niet alleen mijn moeder, maar ook mijn beste vriendin. Dus op een avond, met mijn hand op mijn buik en tranen in mijn ogen van geluk, zei ik: ‘Mam, we noemen hem Zayn.’

Ze keek me aan, en ik wist het meteen. Ze fronste. ‘Zayn?’ vroeg ze langzaam. ‘Hm… vind je dat echt een mooie naam?’ Ze lachte erbij, alsof ze het luchtig bedoelde. Maar het raakte me. Die paar woorden kwamen harder aan dan ik had verwacht. En toen kwamen er meer opmerkingen. Dat het wel erg ‘hip’ was. En dat ze het niet bij ons vond passen.

Lees ook

Persoonlijk

‘Dit is waarom een populaire babynaam heus niet erg is’

Andere naam

Ik probeerde het van me af te zetten. ‘Het is onze keuze’, zei ik steeds tegen mezelf. Maar haar stem bleef in mijn hoofd galmen. Zij, die altijd zo trots op me was. Die me steunde in alles. En nu vond zij de naam van mijn ongeboren kindje en haar kleinzoon niks.

Uiteindelijk hebben we besloten om toch verder te kijken. Niet omdat ik per se naar haar wilde luisteren, maar omdat ik merkte dat ik zelf begon te twijfelen. Ik vond haar mening blijkbaar toch erg belangrijk. Elke keer als ik ‘Zayn’ zei, hoorde ik haar stem. En ik wilde niet dat mijn zoon een naam zou dragen, wetende dat zijn oma zijn naam niet mooi vond.

Les geleerd

We kozen uiteindelijk voor Elias. Een naam waar zij ook meteen enthousiast over was. En eerlijk: ik ben er inmiddels net zo dol op. Maar het heeft me wel iets geleerd: ik snap nu waarom de meeste mensen de naam van hun baby pas na de geboorte bekendmaken. Als het kindje er eenmaal is, zeggen mensen niks negatiefs meer. Dan hoort die voornaam gewoon bij dat kleine mensje in je armen. Dus de volgende keer houden we het lekker voor onszelf. Hoe lief mijn moeder ook is.”

Lauren had een ander probleem. Haar stiefmoeder verbood haar haar favoriete babynaam. Je leest het hier.

Abonneer met cadeau of korting

Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!

Ga voor me-time