‘Op de tweede vakantiedag viel onze dochter van de trampoline in de middle of nowhere’
Beeld: Getty Images
Een ongelukkige val van de trampoline of een flinke griep die maar niet weggaat. Zelfs tijdens die heerlijke vakantietijd zit een ongelukje in een klein hoekje.
Maria (40), moeder van Harvey (7):
“Toen Harvey drie was logeerden we een week in een schattige cottage op het Engelse platteland. We hoopten mooie wandelingen te kunnen maken, al is dat met een driejarige natuurlijk wel op aangepast tempo.
Alleen: er zat dit keer helemaal geen tempo in en halverwege een wandeling was Harvey niet meer vooruit te branden. Hij had wel gezegd dat hij zich niet zo lekker voelde en had uitslag over zijn hele lichaam, maar dat weten we aan zijn nieuwe trui. We waren er namelijk wel aan gewend dat hij snel een allergische reactie vertoonde, en die dikke tong waar hij over klaagde hoorde daar vast ook bij.
Niet vooruit te branden
Omdat we niet zoveel zin hadden in een kind op onze rug, spoorden we hem uit alle macht aan om de wandeling uit te lopen. De rest van de week hebben we het maar rustig aan gedaan, want hij was wel wat lustelozer dan anders.
“De huisarts vond het jammer dat het alweer over was, hij had het graag willen zien”
Bij terugkomst in Nederland bleek dat er een uitbraak van roodvonk was geweest op zijn opvang, met precies de symptomen die wij als allergie hadden afgedaan. De huisarts vond het jammer dat het bij Harvey alweer over was: roodvonk is zo zeldzaam, hij had het graag willen zien.”
Lees ook – Ongelukje onderweg: ‘Ik liep bijna huilend van ellende het tankstation in’ >
Leuk, zo’n trampoline
Marijke (38), moeder van Jelle (6), Cato (5) en Lars (4):
“Op onze tweede vakantiedag viel Cato van de trampoline, voorover door het net, met haar hoofd op het grind. Onze camping bevond zich in de middle of nowhere, de eigenaar adviseerde niet te wachten op een ambulance maar zelf naar het ziekenhuis te rijden. Onze jongens werden opgevangen door vakantievrienden, ik griste gauw wat spullen uit de tent en stapte achter in de auto naast Cato.
Veertig minuten lang probeerde ik haar wakker te houden, want ze viel steeds weg. Ze gaf over terwijl ze haar entree maakte op de spoedeisende hulp. Iedereen week uit, aan het eind van de gang stond een arts ons op te wachten. Ze had een zware hersenschudding en een wond die niet gehecht kon worden omdat de huid op die plek te strak is.
“Ze mocht niet in de zon, niet zwemmen en we moesten elke dag haar wond schoonspoelen”
Na een vreselijke nacht in het ziekenhuis mochten we terug naar de camping. Cato moest het nog zes weken lang rustig aan doen. Ze mocht niet in de zon, niet zwemmen en we moesten elke dag haar wond schoonspoelen en verbinden. Sneu voor mijn meisje, maar zij weerde zich kranig en vermaakte zich in de tent prima met spelletjes en knutsels. Op de laatste dag van de vakantie hebben we een theedoek om haar hoofd geknoopt en haar stiekem even in het zwembad gehangen.”
Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
