‘Soms sta ik ineens een TikTok-video op te nemen in een avocadopak’

“Als kind schreef ik het in ieder vriendenboekje: later zou ik eindredacteur worden bij een televisie­programma. Dus verhuisde ik van Venray naar Amsterdam en liep ik een toffe redactiestage bij Paul de Leeuw. In die periode kreeg ik echter ook anorexia, waardoor ik een tijdje in een kliniek verbleef. Ritme en regelmaat waren belangrijk, leerde ik daar.

Toen ik een halfjaar later een baan kreeg aangeboden bij de lokale omroep in Venray, besloot ik daarom terug te keren. Het ging goed, ik had lol in mijn werk. Én ik leerde er Dylan kennen. Hij maakte toen al YouTube-video’s en ik mocht hem interviewen. De vonk sloeg meteen over, ik viel voor zijn charisma en ondeugende blik. Amper twee weken later woonden we samen.

Mede-eigenaar

Hier en daar hielp ik Dylan al met zijn bedrijf. Dan regelde ik een opnamelocatie of dacht ik mee over video’s. Maar toen zijn bedrijf zeven jaar geleden serieuze vormen aannam, had hij iemand aan zijn zijde nodig en werd ik mede-eigenaar.

Inmiddels hebben we bijna twee miljoen abonnees, lopen er toffe projecten en is er een tweede film in de maak. Ik hou niet bij hoeveel uur ik werk, maar fulltime is het zeker, plus de avonden en weekenden. Zo regel ik de samenwerkingen met externe partijen, personeelszaken en ben ik betrokken bij de opnames. Ha, en soms sta ik ineens een ­TikTok-video op te nemen in een avocadopak.

Relativeren

Nu ik zwanger ben, denk ik veel na over hoe het straks moet met mijn werk (dit interview vond plaats voordat Marit bevallen was, red). Ik ben een perfectionist, wil alles in eigen hand houden.

Soms vliegt het me aan, hoe ik die ballen in de lucht moet gaan houden. Neem die filmopnames in september: hoe gaan we dat doen met een baby? Ik praat er veel over met mijn psycholoog, die me helpt relativeren. Ook krijg ik steun van mijn familie. Mijn moeder voorop: die roept dat ze ‘gewoon’ met haar camper naar de filmset komt om voor de baby te zorgen.

“Na tweeënhalf jaar geen positieve test en een miskraam ben ik zo blij dat het gelukt is”

Hoewel mijn werk me gelukkig maakt, doe ik na de bevalling toch een stapje terug. Zwanger worden was bij ons geen vanzelfsprekendheid. Na tweeënhalf jaar geen positieve test en een miskraam ben ik zo blij dat het gelukt is en wil ik optimaal van onze dochter kunnen genieten. Dus ja, die werkmails zullen in de toekomst soms even moeten wachten. Hoe het in de praktijk gaat is afwachten, maar bewustzijn en de voornemens zijn er in elk geval.”

Inmiddels is Marit bevallen van dochter Nami.

Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.