Tara is single moeder met een eigen bedrijf: ‘Op drukke dagen eten we Happy Meals met een vitaminepil’

Single moeder

Op mijn zestiende raakte ik ongepland zwanger van mijn eerste dochter. Ik heb haar alleen opgevoed terwijl ik opleidingen deed en mijn carrière startte. De tweede kreeg ik vier jaar geleden dankzij een donor. Ergens droomde ik nog van die prins op het witte paard, maar na een foute uitslag van een uitstrijkje adviseerde mijn arts me om goed na te denken: wilde ik een tweede kind of niet? Dan zouden ze daar bij de operatie rekening mee houden en ik moest er niet te lang mee wachten.

Op dat moment was ik al dertien jaar single moeder. Dat ging me goed af. En nu waren mijn omstandigheden zowel financieel als emotioneel een stuk beter, dus ik besloot ervoor te gaan. Ik kwam niet in aanmerking voor een donor van de reguliere spermabank, daar was ik te jong voor. En bij speeddaten met potentiële donors vond ik helaas geen goede match. De moed zakte me in mijn schoenen, waar haalde ik die normale, intelligente en leuke donor vandaan? Tot ik op een avond op Facebook zat. De één zocht een huis, de andere een nieuwe baan – waarom zou ik dan niet een pagina maken ‘Help! Ik wil een baby’ en zo op zoek gaan naar een donor?

Op die manier kwam ik uiteindelijk de donor van mijn dochter tegen, een integere man die me oprecht wilde helpen en met wie ik een wettelijk erkend donorcontract ondertekende. In mijn vruchtbare periode boekte ik een hotel in zijn stad, waar ik mezelf insemineerde. Ik geef toe, een beetje ongemakkelijk was dat wel, dat potje aannemen. Gelukkig was het meteen raak.
 

Lees ook
‘Ik vroeg mijn beste vriend of hij de donor wilde zijn van mijn baby' >
 

Flexibel

Julie was een paar weken oud toen ik mijn bedrijf startte. Als ik er ’s nachts uit moest om haar te voeden, kroop ik achter mijn laptop. Toch even die website of een ander klusje afmaken. Mensen vragen vaak hoe ik het combineer, alleenstaand moederschap en een succesvol bedrijf. Jammer vind ik dat, want er wordt dan gedaan alsof het onmogelijk is. Maar wat is er echt anders aan mijn situatie?

Ik heb inmiddels een verloofde met wie ik een latrelatie heb, maar de verzorging en opvoeding doe ik alleen. Net als in andere gezinnen staan we om zeven uur op, ontbijten we en gaan de kinderen naar school. Ik werk veel en hard, maar als ondernemer ben ik flexibel. Als er iets is, ben ik bereikbaar en sta ik binnen no time op het schoolplein. Het bedrijf draait dan zonder zorgen door.

Het komt voor dat ik na vier dagen werken al vijftig uur gedraaid heb en dan nog naar zwemles moet. Heel fijn dat het huis dan al schoongemaakt is. Op hysterisch drukke dagen ga ik ’s avonds echt niet koken, maar eten we Happy Meals, met een vitaminepil en snoeptomaatjes. Daar voel ik me niet schuldig over.

Veel moeders hebben daar wel last van – richting hun kinderen, werk of zelfs de buurvrouw als ze die weer als oppas hebben gevraagd. Maar als de buurvrouw echt niet wil oppassen, zegt ze heus wel nee. En geen kind klaagt: “Mam, ik neem het je kwalijk dat we vanavond geen gestoomde broccoli hebben gegeten.” Wij moeders, en zeker alleenstaande moeders, maken het onszelf vaak te moeilijk. Maar echt, sinds ik niet meer de perfecte moeder probeer te zijn, ben ik veel gelukkiger. En mijn dochters ook.”
 

Dit artikel staat in Kek Mama 03-2021.

Meer Kek Mama?
Volg ons op Instagram of schrijf je hier in voor de nieuwsbrief >