Oud en nieuw is niet voor iedereen een feest. Bijvoorbeeld als je net bent gescheiden of naar een ver buitenland verhuisd. “Ik miste zelfs de flauwe spelshows op tv.”
Suze (39), getrouwd, moeder van Lotte (3) en Teun (2): “Het avontuur lonkte enorm. Ik wist ook dat buitenlandse stationeringen mogelijk waren bij het werk dat mijn man doet voor een internationaal bedrijf. Het expatleven schrikte me niet af. Een kwestie van spullen inpakken en weer uitpakken, dacht ik. Ik zou ons interieur verplaatsen naar een ander land, daar leuke dingen ondernemen en we zouden gewoon weer nieuwe vrienden maken. Zeker met kleine kinderen doe je zo contacten op.
Verhuizing naar Sydney
Maar voor iemand die nooit verder was gevlogen dan naar de Canarische eilanden, is een verhuizing naar Sydney een aardschok, weet ik nu. En hoe aardig Australiërs ook zijn en hoe hartelijk het welkom door andere expatfamilies, het kostte toch bijna een jaar om mijn draai te vinden. Voordat ik een sociaal leven had opgebouwd, maar ook voordat ik wist waar ik een biologische supermarkt kon vinden, een goede tandarts en geschikte kinderopvang.
De eerste weken down under ging ik bijna kapot van de heimwee. We kwamen aan in november: hier eind lente, begin zomer. Op zich fijn dat we meteen onze winterjassen konden opbergen en lekker buiten konden zitten. Maar feestdagen als kerst en oud & nieuw beleef je daardoor totaal anders. Dat viel tegen, want ik ben een echt familiemens en dol op de donkere dagen. Nou, die waren er dus niet.
Lees ook
Portretten: Ik vertrok… en kwam weer terug >
Barbecueën op Eerste Kerstdag
Eerste kerstdag zaten we te barbecueën met een collega van Mark. Het was idioot om daar ‘I’m dreaming of a white Christmas’ bij te draaien. Maar vooral dat eerste oudjaar was afschuwelijk. Toen Mark en ik met onze sparkling shiraz klaarzaten om met de familie te proosten via Skype, was het bij hen nog middag. Ik zag mijn vader en moeder druk bezig met het beslag voor de traditionele appelflappen en oliebollen en moest acuut huilen.
En toen het bij hen twaalf uur was, zaten wij net aan de ontbijttafel en was mijn nieuwjaarsgevoel al flink gezakt. Bij elk van de 24 appjes van familieleden en vrienden met juichende nieuwjaarswensen, moest ik meer tranen wegslikken. Ik voelde me eenzaam, zo zonder mijn ouders en broers. Ik miste de Top 2000 en zelfs de flauwe spelshows op tv. Op dat moment kon ons buitenlandse avontuur me gestolen worden.”
Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.
Meer Kek Mama? Volg ons op Instagram.
